Jochie
15-04-2005, 21:09
Ik ben dit weekend weer met mijn gat in de spreekwoordelijke boter gevallen. :-)
Ik wou er al eerder iets over posten maar de tijd nog niet voor gevonden.
Ik hoop dat ik het zo kan schrijven dat het aangenaam leest.
Zaterdag was het weer veel te koud geweest in de Eifel, de VLN wedstrijd ging ook verder in zijn traditie en ging dus opnieuw niet door!
Dan maar snel doorgereden voorbij Frankfurt om onze """nieuwe""" golf te gaan halen. 420km veel te luide autostrade terug en moe maar voldaan door de volbrachte missie op restaurant, daar werden leuke plannen gesmeed voor de volgende dag.
Zondag Chris tegen het lijf gelopen en voorgesteld om samen wat fotos te gaan nemen.
In de Focus naar de binnekant van Schwalbenschwanz en na een tijdje kwam daar een bloedmooie zwarte Carrera GT langs.
http://jvc.pingus.be/fotos/TF_2005_04_10/Teaser/PICT0007_PSacsc.jpg
Vond hem onmiddelijk veel knapper als de rode die ik vorig jaar, op exact dezelfde plaats, gezien had.
Net toen we opkraamden kwam ie weer langs, en onder het motto "eentje is geentje" volgde er een grijze in zijn kielzog!
Natuurlijk was ons gerief toen opgeborgen.
Ook zo toen Keith voor de 2e maal voorbijkwam en hij claxoneerde.
Hij was wat verbaasd om ons gewoon terug te zien wuiven ipv fotos te nemen :-)
Chris vroeg zich af of de CGT nog eens zou langskomen en hij was niet alleen dus stuurde ik hem maar een smsje :)
Snel snel om nog antwoord te krijgen op Dottinger Hohe :)
"Leaving the gates now"
O-K :-)
In het passeren volgend filmpje gemaakt
http://jvc.pingus.be/movies/V10Sunday.wmv
Dan terug naar parkplatz, Sabine was echt in goede doen, de V10 doet haar duidelijk deugd.
Daar kwamen we ook weer de CarreraGT tegen en ik kreeg de vraag of ik eens meewou later die dag.
Om eerlijk te zijn had ik wel verwacht/gehoopt/gedroomd om ergens in het seizoen die kans te krijgen, maar dit was wel heel snel.
En hoezeer verwacht, dan sta je daar toch wel even zo :
(foto van Chris)
http://members.home.nl/talon/Nordschleife%2010%20April/photos/IMG_2922.JPG
Het is trouwens veel moeilijker om die vraag te beantwoorden als je zou denken want je voelt gewoon dat een simpele "Ja" zulk een vraag geen eer aandoet.
Maar terwijl je een beter antwoord probeert te verzinnen (je begrijpt dat de hersenen het op dat moment wat moeilijk hebben) verstrijkt er tijd, kostbare tijd, verre van zo kostbaar als de cgt, maar toch niet te verspillen.
En zo een vraag onbeantwoord laten is natuurlijk nog erger als het eerder te min bestempelde antwoord, enfin, simpele vraag, problematisch antwoord ;-)
Er werd een soort afspraak gemaakt en we gingen elkaar later terugvinden.
Naar het einde van de dag fotos gaan nemen aan Eschbach, ging echt goed en mijn mooiste fotos van het weekend genomen.
Toen kreeg ik een telefoontje en mijn camera zat vlug weer in de rugzak.
Aangekomen op de parkplatz was de CGT vlug gevonden, nog even wat chitchat die ik nauwelijks hoorde.
Het ging over het vergaan van leven op aarde binnen ofwel 100 ofwel 1000-2000 jaar, een van die was zeker, bewezen met complex natuurmodel.
Kon me niet schelen zolang die rit met de CGT maar doorging.
Er stond redelijk wat volk rond en ik toen ik de deur wou openen vond ik in eerste instantie de klink niet.
Ik kreeg een MacLaren F1 déja vu en was plots vol vertrouwen dat die me wel zou redden ... mispoes.
Ik kreeg wat begrijpelijk gelach toen ik over de auto moest vragen hoe de deur nu toch open kon.
Geloof me, zelfs als je weet dat de klink ver weg zit moet je nog even zoeken.
De plaat met insigne aan de deurrand is groot en niet subtiel, moet ook niet.
Het eerste wat mij opviel was de overvloed aan carbon, ik geraakte uiteindelijk redelijk vlot in de wagen.
Eens gezeten was het wat vreemd.
De zetel sloot heel goed aan maar toch had ik veel ruimte in de wagen, benen, hoofd, armen allemaal geen probleem.
Enkel schouders knelden wat.
Ik vond dit echt niet sportiever zitten dan een GT3 ofzo.
En wat een verschil met de MC12!
De cockpit is een carbon monocoque en overal waar je kijkt is er dus carbon, de GEHELE achterwand is vlak in carbon en deze loopt erg zichtbaar tot op de grond door achter de zetels.
Dit wordt nog wat geaccentueerd omdat de zetels er enige centimeters voor geplaatst zijn. Toch wat een vreemd zicht.
Opnieuw allemaal heel knap en een groot verschil met de MC12 waar de achterwand werklijk lijkt uitgesneden met een cuttermes.
Dan was het tijd om te starten :)
De motor klinkt natuurlijk SUPERleuk maar verassend ... stil is niet het woord, laten we zeggen weinigluid.
Nu ja, daarvoor kan het dak eraf vermoed ik.
Ook totaal anders dan de MC12 kan je deze motor wel in toeren horen klimmen.
Bij de V12, die ongeveer 10x luider in je oren blaft, hoor je daar niks van, die is als een digitale schakelaar en klinkt naar mijn gevoel ook niet meer als een motor maar eerder een transmissie die aan het breken is ofzo.
Toen ik de eerste maal in die euhm bijzondere spiegels keek scoorden ze extra kudos, eerste sportwagenspiegel welke ik zon goed zicht aan de passagier weet geven. Weer een punt van kritiek om uit te gommen. :)
Ondertussen waren we aan de gates en toen kwamen de kegeltjes, eens die gerond waren kwam er ... teleurstellend weinig want het gas ging er niet echt op.
Toch niet de eerste 50 meter :D
Hehehe, dit was het duidelijk WEL!
De grootste kick kwam wel van het geluid want zo ongelofelijk sneller als de 440pk GT3 voelde dit niet.
Aan Hohenrain begon ik gewaar te worden op wat voor vreemde manier de wagen draaide.
Heel star en strak, alsof ie 10 ton woog, maar tegelijkertijd ging het precies heel makkelijk.
Het is nogal moeilijk te beschrijven.
Hetzelfde vreemde gevoel overmeesterde mij weer aan de linkse na T13, muurvast op de baan maar licht sturend.
Dan kwam afdaling naar Hatzenbach en kwam er wat meer snelheidsindruk bij kijken.
Het voelde anders als verwacht, de wagen is zoveel beschaafder als ik gedacht had.
Zonder ondertussen op een AMG achtige manier van het sportplezier weg te nemen ;)
Bij het heuveltje voor SX ging de wagen aan aanzienlijke snelheid even dwars bij het landen maar niks erg met deze chauffeur.
Het deed toch een van mijn belletjes rinkelen.
Het belletje dat zegt dit soort wagens lijkt enorm vast en rustig op de weg te liggen in bekwame handen maar als je zelf aan het stuur zit voelen ze plots heel anders aan.
Het volle besef daarvan kreeg ik toen ik met de gehoorzame KWophanging GT3 aanremde voor Metzgesfeld en de neus (en de volgende rest van de wagen) te snel om op te reageren zowat alle lijnen begon te combineren. Slecht voor de adrenaline-reserves.
Uitacceleren bij Adenaur Forst was enkel te beschrijven als BRUUT, dit was veel meer wat ik verwachtte.
Toen kwam Wehrseifen en weer voelde ik die vreemde contradictie, ONVERZETBAAR en tegelijkertijd heel licht sturend.
Ik maakte hier een opmerking over en kreeg als antwoord een lachje en bizarre demonstratie.
Tussen ExMuhle en Lauda Links reden we ongeveer 130 toen er 2 snokjes aan het stuur werden gegeven.
Wat volgde was ongelofelijk, volgde is eigenlijk een slechte woordkeuze want het was voorbij voor je het wist.
De CGT had zich geschat 2m naar rechts verplaatst, echter had ik er zeer weinig van gevoeld.
Het ging zelfs zo snel dat ik het niet zien gebeuren had, enkel het resultaat.
Dan deden we hetzelfde in de andere richting.
...
Veruit het meest indrukwekkende van het rondje maar ik weet nog altijd niet goed hoe het te beschrijven.
Het leek wel een soort teletijdmachine die je gewoon 2m opzij verplaatste.
Ik kon niks anders doen als schaterlachen bij dit bedrog van natuurwetten.
Misschien kon het leven op aarde dan toch nog wat langer doorgaan ...
Bij het rondgaan van de Karussel (bij Fuschrohre had het al geschraapt) zag ik de vleugel leuk inschuiven.
Was natuurlijk een maat voor niks want 3 seconden later kwam ie weer omhoog, genoeg naar achter gekeken.
Bij het uitkomen van PGIII werd er een slordig spurtje getrokken van 180 naar 230 ofzo.
DAN voelde je wel goed het verschil met de 440pk GT3, lekkere shot voor een powerjunkie.
Op Dottinger Hohe zag ik het tellertje vlot oplopen tot 270 en oneffen en toen waren we er :-)
Of ik nog een rondje wou doen?
Ik had eerder die dag al geoefend op dit soort vragen dus we waren snel weer vertrokken.
En dat rondje hou ik alleen voor mezelf om extra van te kunnen genieten ;-)
Ik hoop dat ik hiermee wat plezier kunnen doorgeven heb ...
Jochie
Ik wou er al eerder iets over posten maar de tijd nog niet voor gevonden.
Ik hoop dat ik het zo kan schrijven dat het aangenaam leest.
Zaterdag was het weer veel te koud geweest in de Eifel, de VLN wedstrijd ging ook verder in zijn traditie en ging dus opnieuw niet door!
Dan maar snel doorgereden voorbij Frankfurt om onze """nieuwe""" golf te gaan halen. 420km veel te luide autostrade terug en moe maar voldaan door de volbrachte missie op restaurant, daar werden leuke plannen gesmeed voor de volgende dag.
Zondag Chris tegen het lijf gelopen en voorgesteld om samen wat fotos te gaan nemen.
In de Focus naar de binnekant van Schwalbenschwanz en na een tijdje kwam daar een bloedmooie zwarte Carrera GT langs.
http://jvc.pingus.be/fotos/TF_2005_04_10/Teaser/PICT0007_PSacsc.jpg
Vond hem onmiddelijk veel knapper als de rode die ik vorig jaar, op exact dezelfde plaats, gezien had.
Net toen we opkraamden kwam ie weer langs, en onder het motto "eentje is geentje" volgde er een grijze in zijn kielzog!
Natuurlijk was ons gerief toen opgeborgen.
Ook zo toen Keith voor de 2e maal voorbijkwam en hij claxoneerde.
Hij was wat verbaasd om ons gewoon terug te zien wuiven ipv fotos te nemen :-)
Chris vroeg zich af of de CGT nog eens zou langskomen en hij was niet alleen dus stuurde ik hem maar een smsje :)
Snel snel om nog antwoord te krijgen op Dottinger Hohe :)
"Leaving the gates now"
O-K :-)
In het passeren volgend filmpje gemaakt
http://jvc.pingus.be/movies/V10Sunday.wmv
Dan terug naar parkplatz, Sabine was echt in goede doen, de V10 doet haar duidelijk deugd.
Daar kwamen we ook weer de CarreraGT tegen en ik kreeg de vraag of ik eens meewou later die dag.
Om eerlijk te zijn had ik wel verwacht/gehoopt/gedroomd om ergens in het seizoen die kans te krijgen, maar dit was wel heel snel.
En hoezeer verwacht, dan sta je daar toch wel even zo :
(foto van Chris)
http://members.home.nl/talon/Nordschleife%2010%20April/photos/IMG_2922.JPG
Het is trouwens veel moeilijker om die vraag te beantwoorden als je zou denken want je voelt gewoon dat een simpele "Ja" zulk een vraag geen eer aandoet.
Maar terwijl je een beter antwoord probeert te verzinnen (je begrijpt dat de hersenen het op dat moment wat moeilijk hebben) verstrijkt er tijd, kostbare tijd, verre van zo kostbaar als de cgt, maar toch niet te verspillen.
En zo een vraag onbeantwoord laten is natuurlijk nog erger als het eerder te min bestempelde antwoord, enfin, simpele vraag, problematisch antwoord ;-)
Er werd een soort afspraak gemaakt en we gingen elkaar later terugvinden.
Naar het einde van de dag fotos gaan nemen aan Eschbach, ging echt goed en mijn mooiste fotos van het weekend genomen.
Toen kreeg ik een telefoontje en mijn camera zat vlug weer in de rugzak.
Aangekomen op de parkplatz was de CGT vlug gevonden, nog even wat chitchat die ik nauwelijks hoorde.
Het ging over het vergaan van leven op aarde binnen ofwel 100 ofwel 1000-2000 jaar, een van die was zeker, bewezen met complex natuurmodel.
Kon me niet schelen zolang die rit met de CGT maar doorging.
Er stond redelijk wat volk rond en ik toen ik de deur wou openen vond ik in eerste instantie de klink niet.
Ik kreeg een MacLaren F1 déja vu en was plots vol vertrouwen dat die me wel zou redden ... mispoes.
Ik kreeg wat begrijpelijk gelach toen ik over de auto moest vragen hoe de deur nu toch open kon.
Geloof me, zelfs als je weet dat de klink ver weg zit moet je nog even zoeken.
De plaat met insigne aan de deurrand is groot en niet subtiel, moet ook niet.
Het eerste wat mij opviel was de overvloed aan carbon, ik geraakte uiteindelijk redelijk vlot in de wagen.
Eens gezeten was het wat vreemd.
De zetel sloot heel goed aan maar toch had ik veel ruimte in de wagen, benen, hoofd, armen allemaal geen probleem.
Enkel schouders knelden wat.
Ik vond dit echt niet sportiever zitten dan een GT3 ofzo.
En wat een verschil met de MC12!
De cockpit is een carbon monocoque en overal waar je kijkt is er dus carbon, de GEHELE achterwand is vlak in carbon en deze loopt erg zichtbaar tot op de grond door achter de zetels.
Dit wordt nog wat geaccentueerd omdat de zetels er enige centimeters voor geplaatst zijn. Toch wat een vreemd zicht.
Opnieuw allemaal heel knap en een groot verschil met de MC12 waar de achterwand werklijk lijkt uitgesneden met een cuttermes.
Dan was het tijd om te starten :)
De motor klinkt natuurlijk SUPERleuk maar verassend ... stil is niet het woord, laten we zeggen weinigluid.
Nu ja, daarvoor kan het dak eraf vermoed ik.
Ook totaal anders dan de MC12 kan je deze motor wel in toeren horen klimmen.
Bij de V12, die ongeveer 10x luider in je oren blaft, hoor je daar niks van, die is als een digitale schakelaar en klinkt naar mijn gevoel ook niet meer als een motor maar eerder een transmissie die aan het breken is ofzo.
Toen ik de eerste maal in die euhm bijzondere spiegels keek scoorden ze extra kudos, eerste sportwagenspiegel welke ik zon goed zicht aan de passagier weet geven. Weer een punt van kritiek om uit te gommen. :)
Ondertussen waren we aan de gates en toen kwamen de kegeltjes, eens die gerond waren kwam er ... teleurstellend weinig want het gas ging er niet echt op.
Toch niet de eerste 50 meter :D
Hehehe, dit was het duidelijk WEL!
De grootste kick kwam wel van het geluid want zo ongelofelijk sneller als de 440pk GT3 voelde dit niet.
Aan Hohenrain begon ik gewaar te worden op wat voor vreemde manier de wagen draaide.
Heel star en strak, alsof ie 10 ton woog, maar tegelijkertijd ging het precies heel makkelijk.
Het is nogal moeilijk te beschrijven.
Hetzelfde vreemde gevoel overmeesterde mij weer aan de linkse na T13, muurvast op de baan maar licht sturend.
Dan kwam afdaling naar Hatzenbach en kwam er wat meer snelheidsindruk bij kijken.
Het voelde anders als verwacht, de wagen is zoveel beschaafder als ik gedacht had.
Zonder ondertussen op een AMG achtige manier van het sportplezier weg te nemen ;)
Bij het heuveltje voor SX ging de wagen aan aanzienlijke snelheid even dwars bij het landen maar niks erg met deze chauffeur.
Het deed toch een van mijn belletjes rinkelen.
Het belletje dat zegt dit soort wagens lijkt enorm vast en rustig op de weg te liggen in bekwame handen maar als je zelf aan het stuur zit voelen ze plots heel anders aan.
Het volle besef daarvan kreeg ik toen ik met de gehoorzame KWophanging GT3 aanremde voor Metzgesfeld en de neus (en de volgende rest van de wagen) te snel om op te reageren zowat alle lijnen begon te combineren. Slecht voor de adrenaline-reserves.
Uitacceleren bij Adenaur Forst was enkel te beschrijven als BRUUT, dit was veel meer wat ik verwachtte.
Toen kwam Wehrseifen en weer voelde ik die vreemde contradictie, ONVERZETBAAR en tegelijkertijd heel licht sturend.
Ik maakte hier een opmerking over en kreeg als antwoord een lachje en bizarre demonstratie.
Tussen ExMuhle en Lauda Links reden we ongeveer 130 toen er 2 snokjes aan het stuur werden gegeven.
Wat volgde was ongelofelijk, volgde is eigenlijk een slechte woordkeuze want het was voorbij voor je het wist.
De CGT had zich geschat 2m naar rechts verplaatst, echter had ik er zeer weinig van gevoeld.
Het ging zelfs zo snel dat ik het niet zien gebeuren had, enkel het resultaat.
Dan deden we hetzelfde in de andere richting.
...
Veruit het meest indrukwekkende van het rondje maar ik weet nog altijd niet goed hoe het te beschrijven.
Het leek wel een soort teletijdmachine die je gewoon 2m opzij verplaatste.
Ik kon niks anders doen als schaterlachen bij dit bedrog van natuurwetten.
Misschien kon het leven op aarde dan toch nog wat langer doorgaan ...
Bij het rondgaan van de Karussel (bij Fuschrohre had het al geschraapt) zag ik de vleugel leuk inschuiven.
Was natuurlijk een maat voor niks want 3 seconden later kwam ie weer omhoog, genoeg naar achter gekeken.
Bij het uitkomen van PGIII werd er een slordig spurtje getrokken van 180 naar 230 ofzo.
DAN voelde je wel goed het verschil met de 440pk GT3, lekkere shot voor een powerjunkie.
Op Dottinger Hohe zag ik het tellertje vlot oplopen tot 270 en oneffen en toen waren we er :-)
Of ik nog een rondje wou doen?
Ik had eerder die dag al geoefend op dit soort vragen dus we waren snel weer vertrokken.
En dat rondje hou ik alleen voor mezelf om extra van te kunnen genieten ;-)
Ik hoop dat ik hiermee wat plezier kunnen doorgeven heb ...
Jochie