pudding1
14-11-2005, 11:19
Wat voor ons de kroon op het werk zou moeten zijn eindigde in mineur !!!!!
Na vele weken zwaar labeur aan de wagen dachten we in optima forma aan de start te staan, na ongeveer 8 race uren zou blijken dat dit niet het geval was.
Al van donderdag waren we in Zolder, box opbouwen, banden inrijden, auto wassen, .... en dan (eindelijk) zaterdag, hoewel enkelen (zeer) weinig hadden geslapen waren we er meer dan ooit op gebrand om het einde te halen.
De trainingen waren (voor ons) niet zo belangrijk, en we starten daan ook ver achteraan. tijdens de eerste uren was het nog nat en we starten dan ook op regenbanden.
Tijdens de eerste 2 uren waren er problemen met de ophanging achteraan, maar onze meccano's konden dit goed oplossen.
Met dus enekel extra pitstops in het begin waren we bezig aan het opklimmen in het klassement, een kleine aanrijding in de villeneuve chicane deed ons nog even pitten maar al bij al konden we vlot verder rijden.
Ik zeg wel vlot, echt snel zat er niet meer in, beide piloten gaven nog steeds melding van vibraties achteraan. Na ongeveer 8 uren wedstrijd kon ik de baan op, kristof had net gepit en melde een enorme knal achteraan, onze pitcrew gaf aan dat er een chasisbalk aan het scheuren was en het achterdiff tegen het chasis sloeg.
Willens nillens zou ik over de finisch rijden, dit was toch waar we al dit harde werk voor gedaan hadden, ik besloot dan ook om (traag) mijn rondjes af te maken en zo toch het einde te halen.
HELAAS sloeg het noodlot toe, net bij het buitenrijden van de pitstraat kwam de tweede (finale) knal achteraan en meteen werd mij pijnlijk duidelijk wat er aan de hand was.
Het acterdiff had de geest gegeven (dit heeft ook steeds de vibraties gegeven welke de achterophanging vernielde en de chasisbalk deed scheuren) met dus nog onegveer 4 kilometer te gaan deed ik nog een verwoede poging om de pitstraat te bereiken maar de sacramentsheuvel leek op de beklimming van de mont ventoux, eindeloos en halfweg stond de (spreekwoordelijk) "man met de hamer" die genadeloos toesloeg. :frusty:
Met een enorm geratel was het gewoon terug bergaf bollen i.p.v. bergop te gaan. In het stikdonker was dit dan ook een levensgevaarlijke situatie, en ik wist dat er na dit heuveltje nog volgden. Snel was onze pitcrew daar om me te schreeuwen niet op te geven, er lag immers al een reserve differentieel klaar. Maar de situatie was hopeloos en zonder aandrijving op je wielen kom je echt niet vooruit. Een EERSTE OPGAVE was een feit.
Met vijf podia op vijf wedstrijden was dit de eerste domper op het succes, groot was de teleurstelling!!
Hierbij wil ik toch de mensen bedanken die ons voor acht uur op de baan hielden, zij hebben dit mogelijk gemaakt en ondanks de opgave beschouwen we dit toch als een klein succes 8 uren race is wel wat en daarom PROFICIAT aan onze GANSE crew en bedankt aan de "oranje" jassen om ons op een veilige manier draaiende te houden.
Tot volgend (RACE)jaar en de beste groeten.
PS. ook nog effe een bedankje voor de takeldienst die onze wagen netjes voor de box heeft afgeleverd :worship:
Na vele weken zwaar labeur aan de wagen dachten we in optima forma aan de start te staan, na ongeveer 8 race uren zou blijken dat dit niet het geval was.
Al van donderdag waren we in Zolder, box opbouwen, banden inrijden, auto wassen, .... en dan (eindelijk) zaterdag, hoewel enkelen (zeer) weinig hadden geslapen waren we er meer dan ooit op gebrand om het einde te halen.
De trainingen waren (voor ons) niet zo belangrijk, en we starten daan ook ver achteraan. tijdens de eerste uren was het nog nat en we starten dan ook op regenbanden.
Tijdens de eerste 2 uren waren er problemen met de ophanging achteraan, maar onze meccano's konden dit goed oplossen.
Met dus enekel extra pitstops in het begin waren we bezig aan het opklimmen in het klassement, een kleine aanrijding in de villeneuve chicane deed ons nog even pitten maar al bij al konden we vlot verder rijden.
Ik zeg wel vlot, echt snel zat er niet meer in, beide piloten gaven nog steeds melding van vibraties achteraan. Na ongeveer 8 uren wedstrijd kon ik de baan op, kristof had net gepit en melde een enorme knal achteraan, onze pitcrew gaf aan dat er een chasisbalk aan het scheuren was en het achterdiff tegen het chasis sloeg.
Willens nillens zou ik over de finisch rijden, dit was toch waar we al dit harde werk voor gedaan hadden, ik besloot dan ook om (traag) mijn rondjes af te maken en zo toch het einde te halen.
HELAAS sloeg het noodlot toe, net bij het buitenrijden van de pitstraat kwam de tweede (finale) knal achteraan en meteen werd mij pijnlijk duidelijk wat er aan de hand was.
Het acterdiff had de geest gegeven (dit heeft ook steeds de vibraties gegeven welke de achterophanging vernielde en de chasisbalk deed scheuren) met dus nog onegveer 4 kilometer te gaan deed ik nog een verwoede poging om de pitstraat te bereiken maar de sacramentsheuvel leek op de beklimming van de mont ventoux, eindeloos en halfweg stond de (spreekwoordelijk) "man met de hamer" die genadeloos toesloeg. :frusty:
Met een enorm geratel was het gewoon terug bergaf bollen i.p.v. bergop te gaan. In het stikdonker was dit dan ook een levensgevaarlijke situatie, en ik wist dat er na dit heuveltje nog volgden. Snel was onze pitcrew daar om me te schreeuwen niet op te geven, er lag immers al een reserve differentieel klaar. Maar de situatie was hopeloos en zonder aandrijving op je wielen kom je echt niet vooruit. Een EERSTE OPGAVE was een feit.
Met vijf podia op vijf wedstrijden was dit de eerste domper op het succes, groot was de teleurstelling!!
Hierbij wil ik toch de mensen bedanken die ons voor acht uur op de baan hielden, zij hebben dit mogelijk gemaakt en ondanks de opgave beschouwen we dit toch als een klein succes 8 uren race is wel wat en daarom PROFICIAT aan onze GANSE crew en bedankt aan de "oranje" jassen om ons op een veilige manier draaiende te houden.
Tot volgend (RACE)jaar en de beste groeten.
PS. ook nog effe een bedankje voor de takeldienst die onze wagen netjes voor de box heeft afgeleverd :worship: