Pascal
29-12-2001, 21:00
Op 28/12/01 omstreeks 11.00 uur kreeg ik een telefoontje van ons aller SENNAKE. Hij had op zijn beurt een telefoontje van YVES van de MAK gekregen met de vraag of we niet mee wilden gaan naar de start van ARRAS-MADRID-DAKAR. Zowel SENNAKE als ikzelf wisten hierop niet direct te antwoorden. Het was uiteraard geen kwestie van goesting maar wat zouden onze respectievelijke wederhelften ervan vinden dat we twee dagen na elkaar een meeting organiseerden. Na de kar§ing was het trouwens reeds laat geworden en het vooruitzicht voor de start van de DAKAR zag er al niet veel beter uit. De laatsten zouden starten om 24.00 uur en LUC DE KOKER (deelnemer en lid van de MAK) zou pas starten als één van de laatsten.
Uiteindelijk al de moed bijeengezocht en onze respectievelijke echtgenotes in kennis gesteld van onze plannen. Gelukkig zijn ze bieden nogal begripvol naar onze noden naar autosport en het licht stond op groen.
Om 13.00 uur was het verzamelen geblazen in het clublokaal van de MAK in ZEMST. Uiteindelijk samen met Yves, Pierre en de vrouw van Pierre ging het dan richting ARRAS.
Goed 2 uur later, na de verplaatsing en het zoeken naar een parkeerplaats, trok DE PADDOCK richting GRAND PLACE.
Eerst en vooral stelden we vast dat ARRAS een zeer mooi stadje was. Enkele mooie kerken en ander administratieve gebouwen vormden het decor voor de start van de DAKAR.
Eerst en vooral een kijkje gaan nemen in de buurt van het gesloten park en daar zagen we (althans ik in ieder geval) het grootste wagenpark in ons leven. Alle voertuigen nog mooi blinkend. Het zal in de buurt van Lac Rose anders zijn.
Helaas konden we geen contact krijgen met de deelnemende leden van de MAK. Maar we zagen er wel VANINA ICKX in Café BRUSSELS (het kan niet toepasselijker).
Veel piloten waren er niet te zien. Ik denk dat ze het druk hadden met de laatste regelingen en uiteraard het afscheid nemen van hun dierbaren alvorens te vertrekken aan deze helse onderneming. Of misschien vinden wij het al doodgewoon dat we in onze eigen middens (BELCAR) bijna iedereen bij de voornaam kennen en kunnen aanspreken ?? Maar eerlijk gezegd is dat wel een beetje wat ik miste.
Afgezien van het feit dat het gesloten park vol stond met auto's was er tot 10 minuten voor de start bijna geen levende ziel te zien.
Omstreeks 18.30 uur ging het dan van start. Als eerste vertrokken de assistentie voertuigen richting het podium. Na de voorstelling reden zij een rondje op het plein voor het podium, gevolgd door en kleine rondrit door ARRAS en de tocht kon beginnen.
Vervolgens was het de beurt aan de moto's. Tegen dit tijdstip kwamen wij ongeveer terug aan aan de ingang van het plein waar het startpodium zich bevond. (Na een natje en een droogje).
De politie van ARRAS deed echter (grondig) zijn werk. Rond de start plaats was er met HERRAS-hekken een perimeter ingesteld waar de bezoekers gecontroleerd en gefouilleerd werden. Er was naar het schijnt een zekere dreiging van de TALIBAN.
Al bij al, de poorten waren gesloten en wij konden enkel zien hoe de moto's van het gesloten park richt het startpodium reden.
Maar zoals iedereen wel weet zorgen ze er altijd voor dat ze iets speciaals in petto hebben voor DEPADDOCK. En dit keer was het opnieuw het geval. De poorten werden namelijk geopend van het moment dat de eerste auto's naar het startpodium reden. Zo hebben wij dus kunnen genieten van het startgebeuren van de DAKAR 2001-2002.
Wij hadden uiteraard vooral aandacht voor de toppers en de BELGEN. Iedere deelnemer die ik vandaag zag of hoorde was nog zeer optimistisch en het lachen kon niet op. Enkele malen heb ik eraan gedacht : "profiteer er inderdaad nog van nu het kan". Iedereen kent namelijk de beelden uit voorgaande edities van zwoegende, stervende en uitgeputte deelnemers. Nog enkele dagen en het lachen zal hun vergaan. Hopelijk vinden ze hun lach terug op het strand van DAKAR.
Ikzelf vond het een leuke ervaring die voor herhaling vatbaar is. Hopelijk worden de geruchten, dat BRUGGE volgend jaar de startplaats zal zijn, waarheid en kunnen we er misschien een heuse meeting van maken.
Alleszins : GOOD LUCK aan alle deelnemers.
C U
Uiteindelijk al de moed bijeengezocht en onze respectievelijke echtgenotes in kennis gesteld van onze plannen. Gelukkig zijn ze bieden nogal begripvol naar onze noden naar autosport en het licht stond op groen.
Om 13.00 uur was het verzamelen geblazen in het clublokaal van de MAK in ZEMST. Uiteindelijk samen met Yves, Pierre en de vrouw van Pierre ging het dan richting ARRAS.
Goed 2 uur later, na de verplaatsing en het zoeken naar een parkeerplaats, trok DE PADDOCK richting GRAND PLACE.
Eerst en vooral stelden we vast dat ARRAS een zeer mooi stadje was. Enkele mooie kerken en ander administratieve gebouwen vormden het decor voor de start van de DAKAR.
Eerst en vooral een kijkje gaan nemen in de buurt van het gesloten park en daar zagen we (althans ik in ieder geval) het grootste wagenpark in ons leven. Alle voertuigen nog mooi blinkend. Het zal in de buurt van Lac Rose anders zijn.
Helaas konden we geen contact krijgen met de deelnemende leden van de MAK. Maar we zagen er wel VANINA ICKX in Café BRUSSELS (het kan niet toepasselijker).
Veel piloten waren er niet te zien. Ik denk dat ze het druk hadden met de laatste regelingen en uiteraard het afscheid nemen van hun dierbaren alvorens te vertrekken aan deze helse onderneming. Of misschien vinden wij het al doodgewoon dat we in onze eigen middens (BELCAR) bijna iedereen bij de voornaam kennen en kunnen aanspreken ?? Maar eerlijk gezegd is dat wel een beetje wat ik miste.
Afgezien van het feit dat het gesloten park vol stond met auto's was er tot 10 minuten voor de start bijna geen levende ziel te zien.
Omstreeks 18.30 uur ging het dan van start. Als eerste vertrokken de assistentie voertuigen richting het podium. Na de voorstelling reden zij een rondje op het plein voor het podium, gevolgd door en kleine rondrit door ARRAS en de tocht kon beginnen.
Vervolgens was het de beurt aan de moto's. Tegen dit tijdstip kwamen wij ongeveer terug aan aan de ingang van het plein waar het startpodium zich bevond. (Na een natje en een droogje).
De politie van ARRAS deed echter (grondig) zijn werk. Rond de start plaats was er met HERRAS-hekken een perimeter ingesteld waar de bezoekers gecontroleerd en gefouilleerd werden. Er was naar het schijnt een zekere dreiging van de TALIBAN.
Al bij al, de poorten waren gesloten en wij konden enkel zien hoe de moto's van het gesloten park richt het startpodium reden.
Maar zoals iedereen wel weet zorgen ze er altijd voor dat ze iets speciaals in petto hebben voor DEPADDOCK. En dit keer was het opnieuw het geval. De poorten werden namelijk geopend van het moment dat de eerste auto's naar het startpodium reden. Zo hebben wij dus kunnen genieten van het startgebeuren van de DAKAR 2001-2002.
Wij hadden uiteraard vooral aandacht voor de toppers en de BELGEN. Iedere deelnemer die ik vandaag zag of hoorde was nog zeer optimistisch en het lachen kon niet op. Enkele malen heb ik eraan gedacht : "profiteer er inderdaad nog van nu het kan". Iedereen kent namelijk de beelden uit voorgaande edities van zwoegende, stervende en uitgeputte deelnemers. Nog enkele dagen en het lachen zal hun vergaan. Hopelijk vinden ze hun lach terug op het strand van DAKAR.
Ikzelf vond het een leuke ervaring die voor herhaling vatbaar is. Hopelijk worden de geruchten, dat BRUGGE volgend jaar de startplaats zal zijn, waarheid en kunnen we er misschien een heuse meeting van maken.
Alleszins : GOOD LUCK aan alle deelnemers.
C U