Sennake
05-09-2010, 19:34
Dit is misschien wel de bekendste Ferrari aller tijden; de zogenaamde Ferrari 'Breadvan', die er inderdaad uit ziet als een soort van bestelwagen...
Destijds, bij zijn deelname aan de 24 Hr van Le Mans 1962 zag hij er als volgt uit:
http://i9.photobucket.com/albums/a79/Sennake_models/real_cars/ferrari_gt_touring_cars/1962_ferrari_breadvan_03.jpg
Tegenwoordig is hij 'full restored' zoals dat heet, en ziet hij er als volgt uit:
http://i9.photobucket.com/albums/a79/Sennake_models/real_cars/ferrari_gt_touring_cars/1962_ferrari_breadvan_02.jpg
De bekendste aller Ferrari's dus: en toch heeft het bijna 50 jaar geduurd alvorens deze wagen door de Ferrari-fabriek erkend werd... Wat is hier aan de hand?
Daarvoor moeten we weer teruggaan in de tijd, om te kijken hoe dit project tot stand gekomen is. Omdat dit zo'n leuke geschiedenisles is, wil ik ze jullie niet onthouden, want soms kan het toch raar draaien in deze wereld...
We schrijven 1962. Bij Ferrari is een paleisrevolutie uitgebroken. Een handvol Ferrari-ingenieurs is het niet meer eens met de werkomstandigheden bij Ferrari, en om eerlijk te zijn, zijn ze vooral de permanente bemoeienissen van Enzo's echtgenote Laura grondig beu... Vijf van de belangrijkste medewerkers waaronder Carlo Chiti en Giotto Bizzarini slaan de deur achter zich dicht bij Ferrari en richten meteen 'ATS' op (Automobili Turismo e Sport) om Formule 1 wagens en sportwagens te bouwen die Ferrari het vuur aan de schenen moet leggen, al was het maar om hem te pesten. Ook de regerende wereldkampioen van 1961, Phil Hill, die met een Ferrari 156 Sharknose de titel gepakt had, 'verraadt' Enzo om bij ATS te gaan rijden. Ik heb ooit een 1/43 modelletje gebouwd van deze ATS F1 waarmee Hill in 1963 de Nederlandse GP gereden heeft:
http://i9.photobucket.com/albums/a79/Sennake_models/general_f1_cars/1963_ats_100/1963_ats_100_02.jpg
Maar terug naar ons verhaal: de jonge Venetiaanse graaf Giovanni Volpi, die bij Ferrari de 2 allereerste exemplaren van de destijds gloednieuwe Ferrari 250 GTO besteld had, kreeg te horen dat de deal 'off' was omdat Enzo tot de vaststelling gekomen was dat Volpi 20% van de aandelen van ATS gekocht had. "Zo'n verrader kan wat mij betreft de boom in" zal Enzo gedacht hebben. Nochtans was Volpi een van de allerbeste en allerrijkste klanten van Ferrari. Maar iemand die met de vijand heult mag toch niet deelnemen aan Le Mans met het allernieuwste paradepaardje van Ferrari, de 250 GTO!
Tja, dus moest de Scuderia SSS, opgericht door Volpi, een alternatief zoeken... Bizzarini stelt daarop voor om zélf een GTO te bouwen. Hoe dat in zijn werk ging wist Bizzarini maar al te goed: hij was namelijk zelf de man die de GTO bij Ferrari eigenhandig ontwikkeld had! En de basis van de GTO was sowieso voor handen: tenslotte is de GTO ontwikkeld vanop een basis van de Ferrari 250 GT SWB Berlinetta, en laat Volpi nu net de SWB aangekocht hebben met chassisnr 2819 GT, de SWB waarmee Gendebien de Tour de France Rally gereden heeft voor de Ecurie Francorchamps. Ook van deze wagen heb ik ooit een 1/43 modelletje gebouwd:
http://i9.photobucket.com/albums/a79/Sennake_models/ferrari_gt_touring_cars/1961_ferrari_250gt_swb/1961_ferrari_250gtswb_01.jpg
Eigenlijk heb ik het model dat ik nu ga bouwen dus eigenlijk al eens gebouwd, alleen komt er nu een andere carosserie op ;)
Omdat de GTO 'slechts' een doorontwikkeling was van de SWB die dus eigenlijk al bestond, homologeerde de organisatoren van Le Mans zonder problemen de GTO; vandaar trouwens de 'O' van 'Omologato'. De GTO mocht dus deelnemen in de categorie GT's, zonder dat de nodige 100 exemplaren gebouwd moesten worden die normaal gesproken nodig waren om gehomologeerd te worden. Er zijn overigens in totaal maar 36 GTO's gebouwd.
Omdat Bizzarini ook over een SWB beschikte kon hij Volpi overtuigen om er een zelfgemaakte GTO van te maken zodat ook de Scuderia SSS in de categorie GT kon wedijveren met de fabrieks-GTO's. Maar Bizzarini ging verder dan dat: bij de ontwikkeling van de GTO waren een aantal zwakke punten naar voren gekomen die hij bij de bouw van deze Breadvan zou omzeilen, zodat deze versie nog 'straffer' was dan de fabrieks-GTO!
Zo werd de motor verder naar achter en wat lager ingebouwd om het zwaartepunt meer naar het midden te brengen. Hierdoor kon de radiator ook meer naar achter en kon de neus heel wat slanker gemaakt worden, wat bij de Breadvan duidelijk te zien is.
Aan de achterzijde echter is de meest extreme aanpassing duidelijk te zien: Bizzarini was er van overtuigd dat een rechte achterzijde aerodynamisch veel beter was dan de achterpartij van de GTO. Bij Ferrari mocht dit niet, omdat de heren gentlemen-drivers na de race ook nog graag een mooi ogende GT wilden bezitten waarmee ze konden paraderen, maar bij de Breadvan telde dit argument niet en kreeg Bizzarini 'carte blanche'. Want mooier werd de Breadvan er niet op, dat is duidelijk. De carosserie werd gebouwd door Neri & Bonacci in Modena, en ook die mannen maakten er een erezaak van om deze wagen beter te maken dan de GTO; hij werd dan ook meer dan 10 kg lichter. Hiermee kwam de Breadvan uit op iets minder dan 815 kg.
Perfecte aerodynamica en minder gewicht, in combinatie met veel vermogen - de Scuderia SSS leek ideaal uitgerust te zijn om het Ferrari erg moeilijk te maken!
Maar, dat was buiten de waard gerekend! Alvorens ze überhaubt aan de 24 Hr van Le Mans mochten deelnemen moesten de mannen van de Scuderia SSS eerst al een aantal hindernissen overwinnen waar niet mee gerekend was: dank zij de invloed van Enzo Ferrari deed de organisatie van Le Mans, de ACO, erg moeilijk over de deelname van de Breadvan. Eerst kregen ze te horen dat een deelname niet overwogen kon worden omdat de wagen... niet mooi gespoten was! (Stel je voor) Omdat de Breadvan maar net op tijd klaar was hadden ze hem bij de Scuderai SSS inderdaad geen perfecte lakbekleding meer kunnen geven... Bovendien vond de ACO dat een wagen met zo'n rechte achterruit per sé een achterste ruitenwisser moest bezitten. Nu ja, deze hindernissen werden met de nodige tegenzin verholpen zodat ze tenminste konden deelnemen.
Maar de grootste tegenslag moest nog komen: de Breadvan wordt niet gehomologeerd als GT; hij zal ingeschreven moeten worden als Prototype. De rechtstreekse confrontatie met de fabrieks-GTO's is dus al voorbij voordat ze begonnen is...
De race zelf duurt jammer genoeg ook niet erg lang: na 4 uur moet de Breadvan opgeven: gebroken kardan. Volpi zal later verklaren dat hij Ferrari verdenkt van sabotage. De waarheid is wellicht heel wat banaler: toen de motor verder naar achter geplaatst werd moest de kardan ook ingekort worden; deze werd echter nooit opnieuw uitgebalanceerd. Vermoedelijk zullen er tijdens de race trillingen opgetreden zijn die de wagen fataal werden...
Op het moment dat de Breadvan uitviel, reed hij nochtans op de 7e plaats algemeen, ver vóór alle GTO's! Deze vernedering werd Enzo Ferrari dus gespaard.
Na talloze omzwervingen wereldwijd kwam de Breadvan uiteindelijk in 2006 terecht in Duitsland. Klaus Werner uit Wuppertal is actueel de gelukkige eigenaar van de wagen. Hij rijdt er Ferrari Classic Car wedstrijden mee, en het is omwille van het succes en de populariteit van deze wagen dat hij in 2010 (!) een certificaat van echtheid ontvangen heeft van Ferrari, geheten 'Attestato per vetture di interesse storico'. Een echte Ferrari zal het dus wel nooit worden, maar tenminste heeft Ferrari nu de historische waarde van deze machine erkend...
Destijds, bij zijn deelname aan de 24 Hr van Le Mans 1962 zag hij er als volgt uit:
http://i9.photobucket.com/albums/a79/Sennake_models/real_cars/ferrari_gt_touring_cars/1962_ferrari_breadvan_03.jpg
Tegenwoordig is hij 'full restored' zoals dat heet, en ziet hij er als volgt uit:
http://i9.photobucket.com/albums/a79/Sennake_models/real_cars/ferrari_gt_touring_cars/1962_ferrari_breadvan_02.jpg
De bekendste aller Ferrari's dus: en toch heeft het bijna 50 jaar geduurd alvorens deze wagen door de Ferrari-fabriek erkend werd... Wat is hier aan de hand?
Daarvoor moeten we weer teruggaan in de tijd, om te kijken hoe dit project tot stand gekomen is. Omdat dit zo'n leuke geschiedenisles is, wil ik ze jullie niet onthouden, want soms kan het toch raar draaien in deze wereld...
We schrijven 1962. Bij Ferrari is een paleisrevolutie uitgebroken. Een handvol Ferrari-ingenieurs is het niet meer eens met de werkomstandigheden bij Ferrari, en om eerlijk te zijn, zijn ze vooral de permanente bemoeienissen van Enzo's echtgenote Laura grondig beu... Vijf van de belangrijkste medewerkers waaronder Carlo Chiti en Giotto Bizzarini slaan de deur achter zich dicht bij Ferrari en richten meteen 'ATS' op (Automobili Turismo e Sport) om Formule 1 wagens en sportwagens te bouwen die Ferrari het vuur aan de schenen moet leggen, al was het maar om hem te pesten. Ook de regerende wereldkampioen van 1961, Phil Hill, die met een Ferrari 156 Sharknose de titel gepakt had, 'verraadt' Enzo om bij ATS te gaan rijden. Ik heb ooit een 1/43 modelletje gebouwd van deze ATS F1 waarmee Hill in 1963 de Nederlandse GP gereden heeft:
http://i9.photobucket.com/albums/a79/Sennake_models/general_f1_cars/1963_ats_100/1963_ats_100_02.jpg
Maar terug naar ons verhaal: de jonge Venetiaanse graaf Giovanni Volpi, die bij Ferrari de 2 allereerste exemplaren van de destijds gloednieuwe Ferrari 250 GTO besteld had, kreeg te horen dat de deal 'off' was omdat Enzo tot de vaststelling gekomen was dat Volpi 20% van de aandelen van ATS gekocht had. "Zo'n verrader kan wat mij betreft de boom in" zal Enzo gedacht hebben. Nochtans was Volpi een van de allerbeste en allerrijkste klanten van Ferrari. Maar iemand die met de vijand heult mag toch niet deelnemen aan Le Mans met het allernieuwste paradepaardje van Ferrari, de 250 GTO!
Tja, dus moest de Scuderia SSS, opgericht door Volpi, een alternatief zoeken... Bizzarini stelt daarop voor om zélf een GTO te bouwen. Hoe dat in zijn werk ging wist Bizzarini maar al te goed: hij was namelijk zelf de man die de GTO bij Ferrari eigenhandig ontwikkeld had! En de basis van de GTO was sowieso voor handen: tenslotte is de GTO ontwikkeld vanop een basis van de Ferrari 250 GT SWB Berlinetta, en laat Volpi nu net de SWB aangekocht hebben met chassisnr 2819 GT, de SWB waarmee Gendebien de Tour de France Rally gereden heeft voor de Ecurie Francorchamps. Ook van deze wagen heb ik ooit een 1/43 modelletje gebouwd:
http://i9.photobucket.com/albums/a79/Sennake_models/ferrari_gt_touring_cars/1961_ferrari_250gt_swb/1961_ferrari_250gtswb_01.jpg
Eigenlijk heb ik het model dat ik nu ga bouwen dus eigenlijk al eens gebouwd, alleen komt er nu een andere carosserie op ;)
Omdat de GTO 'slechts' een doorontwikkeling was van de SWB die dus eigenlijk al bestond, homologeerde de organisatoren van Le Mans zonder problemen de GTO; vandaar trouwens de 'O' van 'Omologato'. De GTO mocht dus deelnemen in de categorie GT's, zonder dat de nodige 100 exemplaren gebouwd moesten worden die normaal gesproken nodig waren om gehomologeerd te worden. Er zijn overigens in totaal maar 36 GTO's gebouwd.
Omdat Bizzarini ook over een SWB beschikte kon hij Volpi overtuigen om er een zelfgemaakte GTO van te maken zodat ook de Scuderia SSS in de categorie GT kon wedijveren met de fabrieks-GTO's. Maar Bizzarini ging verder dan dat: bij de ontwikkeling van de GTO waren een aantal zwakke punten naar voren gekomen die hij bij de bouw van deze Breadvan zou omzeilen, zodat deze versie nog 'straffer' was dan de fabrieks-GTO!
Zo werd de motor verder naar achter en wat lager ingebouwd om het zwaartepunt meer naar het midden te brengen. Hierdoor kon de radiator ook meer naar achter en kon de neus heel wat slanker gemaakt worden, wat bij de Breadvan duidelijk te zien is.
Aan de achterzijde echter is de meest extreme aanpassing duidelijk te zien: Bizzarini was er van overtuigd dat een rechte achterzijde aerodynamisch veel beter was dan de achterpartij van de GTO. Bij Ferrari mocht dit niet, omdat de heren gentlemen-drivers na de race ook nog graag een mooi ogende GT wilden bezitten waarmee ze konden paraderen, maar bij de Breadvan telde dit argument niet en kreeg Bizzarini 'carte blanche'. Want mooier werd de Breadvan er niet op, dat is duidelijk. De carosserie werd gebouwd door Neri & Bonacci in Modena, en ook die mannen maakten er een erezaak van om deze wagen beter te maken dan de GTO; hij werd dan ook meer dan 10 kg lichter. Hiermee kwam de Breadvan uit op iets minder dan 815 kg.
Perfecte aerodynamica en minder gewicht, in combinatie met veel vermogen - de Scuderia SSS leek ideaal uitgerust te zijn om het Ferrari erg moeilijk te maken!
Maar, dat was buiten de waard gerekend! Alvorens ze überhaubt aan de 24 Hr van Le Mans mochten deelnemen moesten de mannen van de Scuderia SSS eerst al een aantal hindernissen overwinnen waar niet mee gerekend was: dank zij de invloed van Enzo Ferrari deed de organisatie van Le Mans, de ACO, erg moeilijk over de deelname van de Breadvan. Eerst kregen ze te horen dat een deelname niet overwogen kon worden omdat de wagen... niet mooi gespoten was! (Stel je voor) Omdat de Breadvan maar net op tijd klaar was hadden ze hem bij de Scuderai SSS inderdaad geen perfecte lakbekleding meer kunnen geven... Bovendien vond de ACO dat een wagen met zo'n rechte achterruit per sé een achterste ruitenwisser moest bezitten. Nu ja, deze hindernissen werden met de nodige tegenzin verholpen zodat ze tenminste konden deelnemen.
Maar de grootste tegenslag moest nog komen: de Breadvan wordt niet gehomologeerd als GT; hij zal ingeschreven moeten worden als Prototype. De rechtstreekse confrontatie met de fabrieks-GTO's is dus al voorbij voordat ze begonnen is...
De race zelf duurt jammer genoeg ook niet erg lang: na 4 uur moet de Breadvan opgeven: gebroken kardan. Volpi zal later verklaren dat hij Ferrari verdenkt van sabotage. De waarheid is wellicht heel wat banaler: toen de motor verder naar achter geplaatst werd moest de kardan ook ingekort worden; deze werd echter nooit opnieuw uitgebalanceerd. Vermoedelijk zullen er tijdens de race trillingen opgetreden zijn die de wagen fataal werden...
Op het moment dat de Breadvan uitviel, reed hij nochtans op de 7e plaats algemeen, ver vóór alle GTO's! Deze vernedering werd Enzo Ferrari dus gespaard.
Na talloze omzwervingen wereldwijd kwam de Breadvan uiteindelijk in 2006 terecht in Duitsland. Klaus Werner uit Wuppertal is actueel de gelukkige eigenaar van de wagen. Hij rijdt er Ferrari Classic Car wedstrijden mee, en het is omwille van het succes en de populariteit van deze wagen dat hij in 2010 (!) een certificaat van echtheid ontvangen heeft van Ferrari, geheten 'Attestato per vetture di interesse storico'. Een echte Ferrari zal het dus wel nooit worden, maar tenminste heeft Ferrari nu de historische waarde van deze machine erkend...