Autosport.be
05-04-2004, 00:09
De snelheid is er…
Met 19 ingeschreven piloten, was het startveld niet gevuld zoals de vorige jaren, maar niettemin waren een aantal taaie klanten van de partij: Corthals (Europees en Belgisch kampioen Clio Cup), Jacobs (tweevoudig Yaris Cup kampioen), Thiry (vice-kampioen 2003) en Stéveny (ex-kampioen).
De kwalificaties verliepen beter dan verwacht, met een onverhoopte vijfde plaats op de startgrid van de eerste race. De tweede kwalificatie liep niet zo vlot: na 5 ronden kreeg ik problemen met de remmen, terwijl de banden het ook moeilijk kregen. Uiteindelijk werd in samenspraak met het team besloten om niet verder te rijden om banden te sparen. Het gevolg was dat ik tijdens de sessie opschoof van een zesde naar een tiende plaats voor de grid van de tweede race op Zondag.
Zondag, race-day
Voor mijn allereerste Clio start was ik super-nerveus, want ik had totaal geen ervaring met een stilstaande start met de krachtige Clio. Niettemin lukte ik een kanon-start, waarbij ik nog voor de eerste bocht van de vijfde plaats naar de derde plaats was gespurt. Twee bochten verder slaagde ik erin om ex-Europees Kampioen “Pilou” Corthals buitenom te passeren in de beruchte Bianchi bocht. Even kon ik mijn tweede plaats behouden, maar de ervaring van Corthals woog zwaar, want voor het einde van de eerste ronde was ik terug derde. Gedurende vier ronden kon ik deze positie behouden, met de hete adem van vice-kampioen Thiry in mijn nek. Maar opnieuw kreeg ik te kampen met remproblemen, waardoor ik in eerste instantie twee plaatsen verloor, en naderhand in de remzone van de Villeneuve chicane de controle verloor en in de grindbak belandde. Vanuit een hopeloze positie kon ik nog terugkomen naar een 14de plaats, maar dat was het. Gezien het hoopvolle begin van de race was dit een zware teleurstelling. De remproblemen bleken achteraf volledig aan mezelf toe te schrijven, want met een Clio mag je blijkbaar minder aggressief in de remmen gaan dan met een Yaris. Eigen schuld, maar wel leerrijk.
De tweede manche, startend vanaf een tiende plaats, begon opnieuw zeer goed: mijn start was opnieuw super, en ik kwam als zevende uit de eerste linkse. Deze positie kon ik houden tot 3 ronden voor het einde, toen ik de zesde plaats kon afsnoepen van Rob Van Roey, maar ik was iets te enthousiast, waardoor ik compleet mijn rempunt miste in (alweer) de Villeneuve chicane, en wederom in de grindbak belandde. Nog geen ronde verder beleefde ik de schrik van mijn leven toen ik bij het uitkomen van de snelle Bianchi bocht aan bijna 200 km/h met 2 wielen in het grind schoof, en de controle verloor van mijn Clio. Vraag me niet hoe, maar ik kreeg mijn machine terug in de juiste richting, net voor ik me er had bij neergelegd dat ik vol de muur in zou knallen. Ik had het gevoel dat er iets geraakt was aan de ophanging, waardoor ik het verstandiger vond om de pits op te zoeken. Einde race…
Philippe Leybaert, Clio Cup nr. 7
Met 19 ingeschreven piloten, was het startveld niet gevuld zoals de vorige jaren, maar niettemin waren een aantal taaie klanten van de partij: Corthals (Europees en Belgisch kampioen Clio Cup), Jacobs (tweevoudig Yaris Cup kampioen), Thiry (vice-kampioen 2003) en Stéveny (ex-kampioen).
De kwalificaties verliepen beter dan verwacht, met een onverhoopte vijfde plaats op de startgrid van de eerste race. De tweede kwalificatie liep niet zo vlot: na 5 ronden kreeg ik problemen met de remmen, terwijl de banden het ook moeilijk kregen. Uiteindelijk werd in samenspraak met het team besloten om niet verder te rijden om banden te sparen. Het gevolg was dat ik tijdens de sessie opschoof van een zesde naar een tiende plaats voor de grid van de tweede race op Zondag.
Zondag, race-day
Voor mijn allereerste Clio start was ik super-nerveus, want ik had totaal geen ervaring met een stilstaande start met de krachtige Clio. Niettemin lukte ik een kanon-start, waarbij ik nog voor de eerste bocht van de vijfde plaats naar de derde plaats was gespurt. Twee bochten verder slaagde ik erin om ex-Europees Kampioen “Pilou” Corthals buitenom te passeren in de beruchte Bianchi bocht. Even kon ik mijn tweede plaats behouden, maar de ervaring van Corthals woog zwaar, want voor het einde van de eerste ronde was ik terug derde. Gedurende vier ronden kon ik deze positie behouden, met de hete adem van vice-kampioen Thiry in mijn nek. Maar opnieuw kreeg ik te kampen met remproblemen, waardoor ik in eerste instantie twee plaatsen verloor, en naderhand in de remzone van de Villeneuve chicane de controle verloor en in de grindbak belandde. Vanuit een hopeloze positie kon ik nog terugkomen naar een 14de plaats, maar dat was het. Gezien het hoopvolle begin van de race was dit een zware teleurstelling. De remproblemen bleken achteraf volledig aan mezelf toe te schrijven, want met een Clio mag je blijkbaar minder aggressief in de remmen gaan dan met een Yaris. Eigen schuld, maar wel leerrijk.
De tweede manche, startend vanaf een tiende plaats, begon opnieuw zeer goed: mijn start was opnieuw super, en ik kwam als zevende uit de eerste linkse. Deze positie kon ik houden tot 3 ronden voor het einde, toen ik de zesde plaats kon afsnoepen van Rob Van Roey, maar ik was iets te enthousiast, waardoor ik compleet mijn rempunt miste in (alweer) de Villeneuve chicane, en wederom in de grindbak belandde. Nog geen ronde verder beleefde ik de schrik van mijn leven toen ik bij het uitkomen van de snelle Bianchi bocht aan bijna 200 km/h met 2 wielen in het grind schoof, en de controle verloor van mijn Clio. Vraag me niet hoe, maar ik kreeg mijn machine terug in de juiste richting, net voor ik me er had bij neergelegd dat ik vol de muur in zou knallen. Ik had het gevoel dat er iets geraakt was aan de ophanging, waardoor ik het verstandiger vond om de pits op te zoeken. Einde race…
Philippe Leybaert, Clio Cup nr. 7