Thanks voor de felicitaties.
Mijn grootste prob was de start na de goede kwalificatie. Ik had gedacht dat ook de qual ging tegenvallen, zeker nadat ik met m'n ploegmaatje dinsdagavond tesamen gereden had. Die was dik 2 secs vlugger. Ook aan m'n qualtijden kan je zien dat het op dit circuit een beetje alles of niets is. Buiten 2 of 3 deftigen ronden hadden de anderen grotendeels naast de baan plaats. De Lotus is volgens mijn bescheiden mening, een te nerveus kreng om er echt mee de limieten te gaan zoeken in Mexico tijdens de race. Na een voorzichtige start, ik heb een ronde of 3 (!) nodig om de banden deftig op te warmen, heb ik geprobeerd om constant te rijden zonder iets te forceren, of teveel van de baan af te raken. In het begin van de race kon Ton goed aanklampen, maar opeens was ik hem kwijt, na de race hoorde ik dat het cyberperikelen waren of zoiets, spijtig.
Ik kreeg het effe warm en koud tegelijk toen ik aan de hairpin kwam op het einde van de race. Er stonden 2 auto's pal over de baan, en hier en daar rolde nog een onderdeel. Ik kon er juist langs, en zwaaide eens met de arm, maar kreeg geen teken terug. Daarbij vroeg ik me af of de tegenspelers dit wel kunnen zien?
Een goede race dus op een circuit dat zeker géén favoriet was, maar toch veel uitdaging gaf.
Laten we ons nu gaan concentreren op de Heidi's. Ze wonen rond het prachtige circuit van Oostenrijk, en bieden naar het schijnt na de race nog grotere uitdaging als het circuit van Mexico, waarbij de G-krachten die optreden in onze bolides gemakkelijk verpulverd worden door de kronkelingen en de evenwichtsoefeningen van deze schonen. (ps: als je nu nog niet kan jodelen, zal je het naar het schijnt kunnen als ze klaar zijn met jou...)
