Fisichella heeft de groffe pech gehad voor een subtopteam te kiezen in '98 dat flink op de weg terug was, na de chaos die Alesi en Berger er hadden achtergelaten (net zoals bij Ferrari in 96).
Hij kiest dan -nota bene 98, het jaar waarin Jordan zelfs voor overwinningen meedoet, getuige België 98) voor Benetton dat aanmoddert en nadien -mede dankzij Wurz- dieper en dieper van de top verwijderd wordt. Dieptepunt toch wel vorig seizoen, de Minardi's waren bijna sneller. Dat noem ik dan ferme pech hebben. Had Fisichella in '98 een andere keuze genomen (in die tijd was Benetton best nog aantrekkelijk), had z'n loopbaan er anders uitgezien.
Het feit dat Fisico in zo'n slabakkend team met verschillende teameigenaren om het jaar (Benetton, Richards, Briatore) toch nog altijd kopman speelde, en bij momenten zelfs podiumplaatsen kon verwerven (vooral Canada) maakt hem tot 1 van de betere op het veld, voor mij althans.
Als er eerntje is waar ik fervent voor supporter in 2002 is het Fisico wel. Die verdient het.
Trulli heeft zowat net hetzelfde verhaal erop zitten. Als vervanger van Panis in '97 best snel (reed zelfs nog es op kop) en kwam dus in een achteruitgaand team terecht; Prost. Daar blijft hij dan een seizoentje slabakken en krijgt hij een voorstel van een ander team dat net dat seizoen terug op topniveau presteert; Jordan.
MAAR, vanaf 2000 begint ook dat team weer te slabakken, en kan hij het daar ook vergeten.
Conclusie van mijn verhaal:
Fisico en Trulli zijn allebei in een 'slabakkend' team terechtgekomen. Op de verkeerde moment.
'slabakken' is een raar woord eh
