Iets verderop stond de Mercedes waarmee Senna in 1984 een race voor F1-piloten won ter gelegenheid van de opening van de nieuwe Nürburgring. Aangezien ik dat model juist gekocht heb moest ik ook daar de nodige referentiefoto's van nemen :
Ondertussen waren we bij de meer “menselijke aspecten” van de Racing Show aanbeland. Aangezien de grote strip-show in het Showcenter nog te lang op zich liet wachten besloten we om uit pure frustratie ander vrouwelijk schoon op de gevoelige plaat te leggen! Vanaf dat moment was dus geen enkel model meer veilig voor onze genadeloze camera’s. En als je als model alleen je achterste laat zien, dan wordt dat achterste ook gefotografeerd natuurlijk :
Nog wat verderop vonden we een Slovaakse sportwagen nét iets minder interessant dan de beide gebodypainte modellen die de wagen moesten promoten. Huudo was dan ook de enige die achteraf wat informatie ingewonnen had over de auto, alle anderen hadden eerder enkele dozijn sexy foto’s als tegenwaarde voor de door Huudo ingewonnen informatie :
Moe, maar voldaan trokken we stilaan terug naar de uitgang. Onderweg konden we niet weerstaaan aan de uitnodigende sportzetels om enkele minuten rust te nemen. Je ziet hier van links naar rechts : Johan, Sledge, Roverke114 (de andere 113 Roverkes waren al bezet) en Huudo. De rest staat aan mijn kant foto’s te nemen :
Nu begon het tot Huudo door te dringen dat hij geen foto’s genomen had van de gebodypainte modellen, en daardoor begon hij serieus te flippen. Je kan het de jongen dan ook niet kwalijk nemen dat hij prompt naar links afdraaide telkens ik hem aanraadde om naar rechts af te draaien (je zou voor minder met zo'n bal in je oog) :
Gelukkig was er de GPS van Dominique die ons rap weer op het goede spoor bracht. Blijft mijn frustratie dat ik er in 16 jaar tijd nog NOOIT in geslaagd ben om zonder omwegen vanuit Essen naar huis te rijden. Die werd echter weggejaagd met het verzinnen van grappige betekenissen van nummerplaten, die echter niet voor publicatie vatbaar zijn…
En als we dan ook nog eens in Sevenum de autosnelweg afrijden om tot de vaststelling te komen dat het restaurant waarin we ’s morgens nog ontbeten hadden, ineens verdwenen was, zonk de moed ons in de schoenen… Gelukkig was de juiste afrit enkele 100-en meters verder wél aanwezig. Na een stevige maaltijd mét bijbehorende kerstmuts zetten we onze weg naar geel verder; zonder noemenswaardige voorvallen deze keer.
Ik wens al mijn companen te bedanken voor een plezierige dag, en zoals ik in Essen al zei : of wij nu naar Essen gaan of naar Batibouw maakt eigenlijk niet uit, lachen doen we ALTIJD! Apropos : ik ben van plan om met zo’n plezante bende ook naar het Autosalon af te zakken in 2006. Dus kandidaten mogen zich al melden…
Tot de volgende!!!