Bon, zoals beloofd, mijn vertraagd raceverslag van de Red Flag Days by Renault. Met mijn excuses dat het afwisselend over de kwaliteit van dit weekend, dan wel die van Circuit Zolder gaat. Met een bang hartje begon ik mijn circuittoer ruim voor de aanvang van de eerste sessie in de Villeneuve chicane, waar mijn vrees onmiddellijk bevestigd werd: geen centimeter draadloos stuk meer, en een strategisch geplaatste cabine zodat de bocht ook voor mensen zonder fototoestel waardeloos geworden is. Verder naar de chicane dan, die men eigenlijk beter Tweede Linkse zou gaan noemen, daar het vorige nogal een overstatement is. Daar kan men weliswaar met telelens over de draad kijken, maar ik betwijfel toch of dat opweegt tegen de eliminatie van 2/3 van de publiekszone. Eveneens zoals ergens wel verwacht bleek dat de belofte voor lage draad aan de binnenkant van de Eerste Linkse een leugen was. In de REA-bocht was het hoge hek alleen blijkbaar nog niet voldoende, daar het hele gebied afgesloten was. Resultaat: voor de gewone fotoliefhebber zonder telelens blijven er welgeteld nul plaatsen over. Met spijt in het hart, maar ik denk dat ik voortaan ook in Zolder geen cent entreegeld meer neertel.
Inhoudelijk dan: ik had zondag gewed op zes rode vlaggen, heb het net niet gehaald
Het ergste vind ik nog dat er weeral lichamelijk letsel is bij de vrijwilligers. Over de oorzaak weet ik niks en ga ik dus ook geen uitspraken doen. De getuigenis van ICEMAN toont wel aan dat er zelfs in de Formule 3.5 nog uitzonderingen op de arrogantie bestaan. De Mégane Trophy was zonder twijfel de grappigste race die ik dit jaar gezien heb. Vooral de laatste honderd meter van het linkerachterwiel van Andreas Mayerl komt in mijn top vijf aller tijden. Ergens wel leuk vermaak voor 89000 (min een paar autosportliefhebbers) VIPS, maar de WS gaan volgens mij binnenkort nog een mensenleven om zeep helpen (is die Monegaskische Marshal al gerevalideerd?).