[Kurttigerracing]

Opeens had ik gedacht nog eens een avontuur te beleven door deel te nemen aan een provinciale kartingwedstrijd. Na 2 jaar zonder competitie was het tijd om er terug in te vliegen. In Genk was het prachtig weer, ijskoud maar zonnig. De sfeer zat er al goed in en mechanieker Bart was al druk in de weer, ik mocht al direct mijn stoel passen en mijn outfit aantrekken.
Toen begonnen de trainingen, met moeite kregen we de motor op gang, maar ik kon niet voluit gaan want er kwam een groepje aansprinten. Wanneer ik eindelijk op gang was sloeg de bougie voortdurend nat zodat we niet verder kwamen dan het rechte stuk. Geen paniek, tweede training, goed vertrokken, zelfs verder dan het rechte stuk. Maar in de chicane geeft de motor gas als ik wil remmen, ik vlieg te ver over de kirbstone. Gaskabel geraakt en enkel nog vol gas beschikbaar. Net voldoende om naast te baan tot stilstand te komen, net geen volle ronde gereden. Wat een pech.
’s Middags een flinke smos gegeten om krachten op te doen voor de eerste race. Als laatste moest ik vertrekken, Bart had me aangeraden wat afstand te houden net voor de vliegende start, zo kon ik er snel enkelen voorbij. Tot ik uit een bocht kwam, gas geven maar mijn kart bolde gewoon uit, ketting eraf. De motor was op wonderlijke wijze verschoven. Bart wist geen reden te vinden maar plaatste een extra steun zodat we de 2 de race met veel moed startten. Deze keer ging ik de baan op met volle snelheid waardoor ik bijna de eerste bocht miste. Gemis aan training maakte dit eindelijk de gelegenheid om de baan, de kart, de motor en de banden te leren kennen. Bart zij dat ik best meer dan 15500 toeren kon draaien. Laatste race goede race. Laatst vertrokken en na enkele ronden eindelijk de controle gevonden. Hierdoor kon ik dezelfde tijden draaien als de eersten wat ik wel positief vond.
Ik vond het een geweldig avontuur, misschien om nog eens over te doen, maar liefst eerst trainen.

Met sportieve groeten,