Ook de spiegels zijn in koetswerkkleur. Opnieuw werden de draagarmen vervangen door kopspelden. Ik zet de spiegel meteen ook onder een kleine hoek zoals het hoort. (De kitonderdelen staan gewoon loodrecht.) Vóór en ná:
Tenslotte nog een overzicht van de status van de andere koetswerkdelen die de vorige keer aan bod gekomen zijn.
Bij de monocoque heb ik proberen de paneellijnen iets te herwerken. Dat is niet echt gelukt. De 2 deksels bovenop de neus zien er nogal bibberig uit. Dat komt enerzijds omdat ik ook bibberig ben bij zulke dingen, anderzijds omdat ik ter hoogte van de scheiding tussen linker en rechterdeel een beetje doorgeschoten ben. Ik kras mijn lijnen uit met zo’n ‘tandartsgereedschap’. (het soort waar veel mensen een trauma aan overhouden, je kent dat wel) In tegenstelling tot etsscribers kan je daar kracht op zetten. In al mijn enthousiasme heb ik dus 2 putjes gekrast ter hoogte van de middellijn.
Ik krijg dat niet treffelijk weggewerkt, en het plan is momenteel om daar plaatselijk een beetje meer primer te leggen, zodat de ruwe kantjes een beetje verdoezeld worden.
De neuskegel ‘was’ praktisch klaar voor de eindlak: primer glad en egaal, en de endplates verdund. De loss vleugelelementen worden wit gespoten, dus daar heb ik geen haast mee.
Nu heb ik echter het plan opgevat om de omcirkelde vleugelsteuntjes te vervangen door geëtste beugels met scharnierpuntjes (omwille van de vleugelhoek). Daarvoor zal ik de inkepingen in de hoofdvleugel niet meer nodig hebben, dus volgend werkje is om deze weg te plamuren.
Momenteel ben ik volop bezig met tekenen aan mijn ‘stage 2’ etssetje. De volgende update zal wellicht daarover gaan…