|
In 1996 ontmoette ik John Surtees op het circuit van Zolder. Ik had net een modelletje gebouwd van John, staande naast zijn Ferrari 312, en vroeg hem om het te signeren. Hij vond dit zo leuk dat hij me uitnodigde in zijn VIP-tent, en ik genoot er het privilegie om samen met John naar een race te kijken met Ferrari's 333. Daar liep toen ook een ventje rond van een jaar of 5, dat op een gegeven moment naar John liep en hem vastpakte, zeggende: "That's my daddy!". Ik besef nu dat dit ventje Henry Surtees moet geweest zijn, en ik ben er echt kapot van te weten dat het dit kereltje is dat ondertussen verongelukt is in een racewagen. Ik voel echt mee met de familie Surtees. Zo'n stom ongeluk, en zulke tragische gevolgen. Vreselijk, vreselijk jammer. Man, wat kan het noodlot hard zijn...
|