Wat ik me van vorig seizoen herinnerde was: geraak je naast de baan dan is het moeilijk om er terug op te geraken.
Dus: met volle tanks de kwalifs gereden om het gevoel van de race te hebben en de race zelf rustig begonnen. In het begin kon ik Andre volgen maar ik besloot niet te pushen en liet hem gaan. Enkele ronden later werd deze taktiek beloont met het feit dat Andre een foutje maakte en ik een plaats opschoof. Krikke viel weg en zo belande ik op een 4 de stek. De afstand tot nummer 3 (Mario) liep ronde na ronde op.
Tot plots die afstand heel klein werd. En de volgende ronde opnieuw een fout van Mario en ik er voorbij.
Maar ik zag mijn voorsprong ronde na ronde teruglopen. Op de rechte lijn ging Mario zijn kans. Ik gaf hem de ruimte (liever geen brokken maken) maar bij hem ging er iets mis in de remzone en we raakten elkaar. Ik tolde rond en stond even naast de baan maar kon vrij snel weer wegkomen. Enkele bochten verder stond Mario echter op de uitkijk boven op een van duinen
en kon ik er weer voorbij. Daarna ging het bij hem blijkbaar niet echt meer goed en kon ik mijn voorsprong rustig uitbouwen.
Resultaat: een onverwachtte derde plaats op weliswaar 2 ronden van de nummers 1 en 2.
Op naar de volgende.