[Mario]

Race is slecht begonnen voor mij en slecht geëindigd. Daar tussenin ging het nog wel, maar was het vrij saai.

Nog voor de race begon, waren er problemen met de server, dus Jan heeft snel nog de Vegeserver opgetrommeld, waarvoor dank. De trainingen werden daardoor wat ingekort, maar uiteindelijk had men toch voldoende tijd om een degelijke kwalificatieronde te rijden. Ik rij voor GPL (dat tot de hondersten rekent) exact dezelfde tijd als Jan, maar achteraf blijkt dat ik enkele duizendsten sneller was.

M’n start verknoei ik compleet : laat het toerental helemaal wegzakken en als ik op gang ben bots ik tegen Werner aan. Hij kan ongehinderd verder rijden en schijnt ook niets gevoeld te hebben, dus misschien was het door warp of latency of wat dan ook dat het leek of we crashten. In ieder geval, ik in omgekeerde richting hard tegen de vangrail. 1ste shift-r was een feit en met grote achterstand de race hervat. Een of twee ronden later bespeur ik in de verte al een wagen, die tot m’n verbazing Marc Vekeman blijkt te zijn. Ik kom dichter en dichter, maar net voor ik echt aansluiting kan krijgen, verknal ik het in de laatste bocht (rechtdoor, kleine frontale tik tegen de strobalen en alweer veel tijdverlies).

Met veel tegenzin rij ik voort en wat later begint Arthur te vragen of hij op m’n schoot mag komen zitten. Hij let niet op mijn protesten en kruipt op m’n schoot. Resultaat is een nieuwe crash aan de Loop en een 2de shift-r. Zo heb ik na 7 ronden al ruim een minuut achterstand. In de 11de ronde komt Rudy langs om me te dubbelen en dat is het moment dat Arthur uitkiest om weer van m’n schoot te gaan. Met wat geluk (rij gedeeltelijk in de berm) vermijd ik Rudy en een nieuwe crash. Ik zit al een hele poos te hopen of fouten van de mensen die voor mij rijden, maar het duurt een vrij lang voordat ik Joop te pakken krijg. Voor de rest rij ik redelijk op m’n gemak rond en probeer gewoon er niet opnieuw af te gaan. Het had weinig zin tot het uiterste te gaan, gezien m’n grote achterstand op de rest en hoogstwaarschijnlijk zou het enkel maar tot meer crashes en frustratie hebben geleid. Alleen in de laatste ronde gaat het nog eens goed fout in de op 1 na laatste bocht.

Voor mij was het dus een onbevredigende afsluiter van het TVRL-avontuur. Of toch niet ? Halfweg het seizoen was ik vastbesloten dat ik ermee zou stoppen (te weinig deelnemers die systematisch meededen), maar door de deelname van de mensen van de VRL is het mogelijk dat ik m’n mening nog herzie. Wie weet. Als het er ooit nog van komt zal het seizoen echter veel korter zijn, met “maar” een 5-tal races. We zien wel.