De kwalificatie was redelijk tevredenstellend voor mij.
Hoewel ik 3-tiende boven m'n PR bleef, scoorde ik wel een plaatsje op de 2e startrij.
Ik merkte echter al dat mijn verbinding nog steeds niet al te stabiel was - het quality-balkje begon af en toe weer stevig te springen.
De start ging goed, voor mij werd "rustig" gestart en het eerste rondje verliep soepeltjes. Ik behield mijn 4 plek.
Even later passeerde ik Marc Vekeman die in de Loop in de problemen was gekomen => hopla: opgerukt naar pos 3.
Na de eerste paar rondjes kwam ik goed in m'n raceritme. Tijdens mijn 3e en 4e doorkomst meldde mijn pitbord dat ik Verschuren(?) op 8 seconden achter me hield.
Helaas kwam concurrent Peter Ramen ook goed in zijn raceritme. Heel langzaam zag ik hem bij mij wegrijden. Zo halverwege de race verloor ik hem uiteindelijk uit het oog.
Op een gegeven moment kreeg ik toch nog weer in het zicht, toen hij een achterligger moest lappen. Helaas had ikzelf meer tijd nodig om deze achterblijver te lappen, zodat ik een mogelijke aansluiting al weer direct in rook zag opgaan.
Uiteindelijk was het vanaf lap 5 tot lap 30 erg saai, ik miste door (alweer) een minidisco de pitinformatie, waardoor ik geen idee had van de tijdverschillen met mijn directe concurrenten.
De laatste paar ronden zag ik wel steeds een bolide opduiken in m'n spiegels. En die bolide (Jan Verschueren) kwam heel langzaam dichterbij.
Maar ik maakte me er geen zorgen over. Het was nog maar een paar ronden.
De eindfase veranderde voor mij echter plotsklaps in een thriller.
Met nog anderhalve ronde te gaan zag ik opeens een Ferrari uit de berm komen. Dit bleek coureur Raemen te zijn die zonder brandstof was komen te staan.
Doordat ik eerst even de kat uit de boom wilde kijken, bleef ik kort achter hem hangen (een veilige inhaalmogelijkheid was er op dat moment ook niet). Hierdoor kwam Jan Verschueren echter zeer rap dichterbij en kon achter mij aansluiten.
Ingaand de laatste ronde had ik mij gepositioneerd achter Raemen. Uitkomend uit de Esses kon ik via slipstreamen mijn Ferrari rechts naast Raemen zetten. En toen werd het dus zweten...
Niet helemaal zeker van mijn zaak durfde ik niet ultra laat te remmen, temeer daar ik aan de binnenkant zat. Daarnaast zat Verschueren natuurlijk op het vinkentouw.
Naast elkaar doken Peter en ik de Loop in, door mijn vroegtijdig remmen kwam hij iets voor in de bocht, maar ging wel wijd. Ik zag een gaatje om het gas er weer op te gooien en hem er halverwege de bocht toch nog weer naast te wurmen. Peter zag dit gevaar en begon het gaatje af te sluiten.
Ik durfsde niet door te zetten en we kwamen weer met z'n drieen als een treintje uit de Loop tevoorschijn, Peter nog steeds voorop.
Vanaf dat moment was het voor mij zaak om de razende Eagle van Verschueren achter me te houden.
De laatste bocht voor S/F (de "Ninety") besloot ik vroegtijdig de binnenkant te blokken, zodat de Eagle mij niet aan de binnenkant kon uitremmen. Mocht hij nog wat willen, dan zou hij het buitenom moeten proberen, en dat achtte ik onmogelijk.
Door mijn andere lijn (en door de zenuwen) kwam ik toch niet helemaal lekker uit de bocht en moest daardoor even extra het gas liften.
Verschueren rook zijn kans en zette hem er prompt naast. Getweeen raasden we op de finishvlag af, waarbij Verschueren uiteindelijk een handbreedte te kort kwam...
OEF, wat een finish. Ik heb pas in de replay kunnen zien dat ik inderdaad nog net mijn 3e plek heb kunnen vasthouden.
In mijn ogen heeft mijn minidisco echter voor een kleine "competitie vervalsing" gezorgd.
Aangezien ik na ronde 4 niet meer op het pitbord van Verschueren voorkwam, kon hij volgens mij niet weten dat niet hij, maar ik nog op positie 3 rondreed.
Had hij dit geweten, dan had hij mogelijk in de laatste 8 ronden wat steviger doorgereden en had hij mij waarschijnlijk nog wel kunnen verschalken en mogelijk ook nog Peter Raemen.
Hoe dan ook, het was voor 't eerst dat ik zo'n close finish heb meegemaakt. En dat heeft mijn hele week goedgemaakt
.