Wat er in de reportage ook duidelijk gemaakt werd (en wat ik eigenlijk al intrinsiek wist maar ik heb er verder nooit bij stilgestaan) : Senna was met F1 bezig zoals nog nooit iemand anders vóór hem met F1 bezig geweest was. Hij was voor 100% met zijn sport bezig en stak er al zijn tijd, energie en kennis in. Hij wilde alles van de wagen weten en niets aan het toeval overlaten. Door zijn toedoen is deze toewijding vandaag de dag de "norm" geworden : elke F1-piloot is nu evenveel met zijn sport bezig als destijds Senna.
Het is daarom dat ik "jonge" F1-fans niet echt kan "imponeren" met wat Senna voor de F1 betekende en deed : zij zijn niets anders gewoon, Senna heeft de voortrekkersrol zeer goed gespeeld en na hem volgde iedereen hem willens nillens hierin. Maar de oudere F1-fan (zeg maar degenen die vóór 1994 F1 volgden - daar zal ik met 1965 als eerste F1-volgjaar wel bij zijn
) herinnert zich nog maar al te goed de beelden van Senna die nog urenlang na de kwalifs in zijn wagen of in de box vertoefde als de andere piloten al lang "een pint pakken" waren...
Het is dus echt wel vreselijk ironisch dat precies die Ayrton Senna, die niets aan het toeval overliet, moet sneuvelen door een fenomeen dat zuiver aan een toevallige samenloop van omstandigheden te wijten is...
En net zoals Mario heeft het ook mij deugd gedaan om Ayrton nog eens aan het woord te zien, al was het maar voor zijn uniek en sappig Braziliaans-Engels accent dat ik nu al bijna 10 jaar mis...