Ik heb met enige verbazing - maar toch wel geamuseerd - zitten toekijken naar hét voorvalletje. Rondspringen, paniek, wild zwaaien, trillen... Dat je zo'n event met de nodige ernst benaderd en er vol voor gaat is te begrijpen natuurlijk en ik vraag me af of ik wel anders zou gereageerd hebben op het moment zelf in een gelijkaardige situatie. 'k zou ook behoorlijk op mijn paard zitten.
Echter, relativering is een zeer mooie menselijke eigenschap en dat is wat ik een beetje gemist heb, vooral nà het voorval. Dat er ook nu nog altijd over doorgegaan wordt, getuigd dat de eer van sommigen groter is dan om het even welke gouden koe.
Mannekes, we zijn een club/vereniging van vrienden met gelijklopende interesses en het leven is écht veel te kort om blijven door te gaan of boompjes op te zetten over een akkefietje dat tijdens één van ónze eigen evenementen gebeurde.
ps. en de eerste die ik met een mes zie staan zwaaien naar de rug van een ander, zal ik een oplawaai verkopen, waar ie niet goed van zal zijn.
