Wat mij als doorwinterde Michel vaillant-lezer vooral stoort zijn de afwijkingen van de "vaste waarden" : op sommige punten wijken de kenmerkende gegevens van de strip teveel af van die van de film.
Michel Vaillant en Steve Warson gaan al zo'n 50 jaar mee in de strip, en alhoewel striphelden nooit echt verouderen hebben ze in al die tijd toch een verandering ondergaan van jonge piloten in hun 20ies naar de meer ervaren en bedaarde piloten van pakweg 40 jaar die ze de dag van vandaag zijn. In 50 jaar tijd slechts 20 jaar ouder worden, je moet het maar doen
Maar goed, dat gegeven wordt aanvaard en is zelfs noodzakelijk omdat Michel Vaillant in de loop der jaren geëvolueerd is van een jonge vrijgezel naar een getrouwde man.
In de film is hij dan opeens terug een jonge vrijgezel, en dat stoort. Moest de film zich afspelen in de jaren '50 of '60 zou het perfect normaal geweest zijn, maar bij de 70e editie van de 24 uren van Le Mans kan hij niet meer doorgaan voor een 20-er.
Bovendien zijn een boel relaties dooreen geschud. Michel Vaillant is in de strip getrouwd met Jolijn Latour, en die bestaat in de film gewoon niet. Integendeel, Michel begint een relatie met Julie Wood, die eigenlijk een (ex)-liefje van Steve Warson geweest is in de strip. Steve tracht dan weer Gabrielle Spangenberg te versieren (die in de strip een Duitse is en in de film een Belgische), maar die is in de strip verloofd met Yves Douleac, ook een zeer goede en trouwe piloot van de Vaillant-clan, die in de film gewoon niet bestaat. En wat later wordt Steve verleid door Ruth, wat in de strip ook gebeurd is, maar al zo lang geleden dat je zoiets krijgt van "hoe kun je nu zo stom zijn om 2 keer in dezelfde val te trappen"...
Verder zijn er ook wel enkele "autosport-gerelateerde" flaters te melden die de gewone toeschouwer waarschijnlijk niet zal opmerken, maar die een racefan soms toch wel eens doet glimlachen. Ik denk aan de reeds sinds jaren afgeschafte "stempelcontrole" in de Rally van Canada, het F1-geluid van de Vaillantes Grand Défi, de rit met prototypes op de autosnelweg (inclusief tanken!), het opkomen van de Vaillantes op het circuit van Le Mans en de daarmee gepaard gaande kwalificatie zonder enige vorm van scrutineering, het eindeloos verwisselen van piloot en wagen zonder enig probleem, om de voornaamste op te noemen.
Maar... alles in overweging genomen vind ik het dus wel een geweldige film, met prachtige beelden en geluid, knap in elkaar gezette actiescenes, en zelfs een goed scenario (dat in weze de mosterd gehaald heeft bij "de verdwenen coureur"). Ik heb hem in elk geval 2 maal gezien met veel plezier én ik ga de DVD ook nog kopen...