Eigenlijk is F1 toch min of meer ook een autosport voor gelukzakken. Raikkonen komt met verschrikkelijk veel chance in het Sauber team terecht dat na een pokkejaar plots het juiste pakket weet te vinden en constant in de top 10 terug te vinden is.
Hij kan z'n teammaat min of meer aan en als de media dit ziet gebeuren spreekt men al direct van een 'wonderlijke situatie' en hoe zo'n jong coureur al zo hard om punten kan meestrijden.
-eventjes tussenin: Peter Sauber verklaarde onlangs dat Raikkonen in feite een egoïstisch karakter heeft. Hij waant zichzelf stukken beter als de rest. bron: autosport.com-
Ikzelf ben ervan onvertuigd dat als talent zoals Trulli, Fisichella, Alonso ooit in zo'n team hadden mogen debuteren, ook wel een plaatsje bij de grote 3 (Ferrari, McLaren, Williams) hadden gekregen.
Enkel verdoet Alonso nu z'n tijd bij Minardi en hebben Fisichella en Trulli er respectievelijk 6 en 5 seizoenen opzitten, waaronder ook elk een seizoen Minardi.
En Raikkonen kan direct aan de slag om overwinningen binnen te slepen...
Om dan nog even verder te gaan: Mannen die wél kans hebben gehad om in een topteam te rijden, maar er nooit in geslaagd zijn een supergrote rol te spelen in de strijd om de titel: Frentzen, Irvine, Barrichello, Coulthard. En die mannen staan volgens mij op hetzelfde niveau. Net achter Schumacher en Hakkinen.
Conclusie die ik trek uit deze lezing van Finiz (
):
F1's grootste succesfactor is h**rechance.