|
Ik heb in een duister verleden, voor mijn plechtige communie, van een tante, een modelbouwvliegtuig gekregen. Vraag me niet welk type, schaal of merk maar het was een legervliegtuig in camouflagekleuren.
Het vliegtuig verdween in een of andere kast. Net zoals puzzelen was modelbouw niets voor mij en dat wist ik. Het vliegtuig bleef er de hele zomer liggen. Toen ik me op een winterdag verveelde, raadde mijn moeder mij aan om eens aan het "vliegtuigje" te beginnen. Zo gezegd zo gedaan.
Zonder kennis van zaken en met een vluchtige blik op het plannetje begon ik er toch maar eens aan. Na enkele onderdelen aan mekaar gelijmd te hebben viel er me één ding op : niet de onderdelen plakten aan elkaar maar wel aan mijn vingers. Erger nog meestel plakten mijn vingers zeer goed aan elkaar en daar hield het mee op.
Na enkele minuten vloog het hele handeltje door de woonkamer en had ik mezelf opgejaagd. Na wat discussie met mijn ouders werd het pakket terug ingepakt in de doos.
Enkele maanden later heb ik mezelf dan nog eens opgepept en het vliegtuig toch volledig gebouwd. Het resultaat leek nergens naar. Omdat het ding toch een functie moest hebben probeerde ik of het echt kon vliegen. Natuurlijk kon het vliegen. Maar landen, dat was iets anders. De stukken vlogen er letterlijk en figuurlijk van af. Maar plezier dat ik had, het heeft geen naam. De stukken werden "deskundig" terug gelijmd, en opnieuw vliegen maar. Ik heb me er echt een tijdje mee geamuseerd. Het ging goed tot het moment dat de stukken zodanig gebroken was dat ik ze niet meer aan elkaar kon lijmen.
Nadien ben ik, wijselijk voor mijn gezondheid, nooit meer begonnen met het bouwen van een model.
Ik kan echter wel genieten van de zeer mooie models die door anderen worden gebouwd en door de toewijding die sommigen ervoor hebben.
C U
|