Omdat de Marlboro livery op de verschillende onderdelen van de Yamaha doorloopt (tank, kuip, zadelsteun,...) en ik graag zou hebben dat de rood/witte scheidingslijnen mooi doorlopen eens de motor samengebouwd wordt, heb ik beslist om het kader te gebruiken als "pasmodel" van de verschillende koetswerkonderdelen, zodat ik een guideline zal hebben voor het afplakken.
Nu is het zo dat de tank en de zadelsteun vrij gemakkelijk op het kader geklikt kunnen worden, maar de kuip is een ander verhaal. De kit voorziet in twee plastic afstandhouders aan de zijkanten van het kader, die in de uitsparingen aan de binnenkant van de kuip moeten passen terwijl de lange afstandhouder vooraan in de opening aan de voorzijde van de kuip moet passen, zodat de kuip in feite op drie punten vastgehouden wordt.
Tot zover de theorie. Als ik deze methode aanhou, moet ik achteraf op de buitenzijde van de kuip gepunchte schroefjes kleven ter hoogte van de steunen, wat perfect zou kunnen want ik moet er zo nog wel een aantal andere vervaardigen. Maar ik zou liever hebben dat ik de verbindingen echt kan tot stand brengen, met echte schroefjes die de juiste vorm en afmetingen hebben, verkleind op schaal natuurlijk.
In mijn mishmash doos heb ik een aantal schroefjes zitten die daar perfect zouden kunnen voor dienen, en tevens vind ik er metalen holle busjes in die aan de binnenzijde voorzien zijn van schroefdraad, waarin de uitgekozen schroefjes perfect passen. Die ga ik gebruiken.
Ik meet hoe lang de plastic afstandhouders zijn en boor gaatjes in het chassis waarin de metalen busjes perfect passen en de juiste lengte vertonen. Daarna wil ik de kuip eens passen en wat blijkt? Met geen mogelijkheid kan ik de kuip over de busjes schuiven omdat de binnenbreedte van de kuip zeker een halve cm smaller is dat de afstand van busje tot busje. Natuurlijk kan ik de kuip een klein beetje opentrekken, maar zeker geen halve cm, vooral niet in de wetenschap dat het doorzichtig plastic betreft wat nog een pak brozer is dan het gewone witte plastic. In de plaats daarvan besluit ik om mijn busjes wat dieper in het kader te schuiven, net zo diep tot de kuip er mooi over past. Vervolgens boor ik de gaten in de kuip ter hoogte van de busjes uit, en pas ik de schroefjes die doorheen de kuip perfect in de busjes geschroefd kunnen worden.
Maar dan komt de tweede ongoocheling: de lange voorwaartse steun die in feite door het gat vooraan in de kuip moet steken, komt maar net tot aan de binnenzijde van de kuip en steekt er dus helemaal niet door. Bovendien is het gat in de kuip niet mooi rond, en veel te groot, zodat ik besluit om het nog wat groter uit te boren tot ik er een stukje plastic cilinder kan in passen dat ik met wat secondenlijm bevestig aan de binnenzijde van de kuip, waarna ik het geheel mooi vlak schuur en er een nieuw, veel kleiner gaatje in boor. Nu kan een derde metalen busje aan de voorzijde van de voorwaartse afstandhouder bevestigd worden waarin een derde schroef aan de voorzijde van de kuip past. De foto die de voorwaartse bus toont is niet van de scherpste, maar goed, je begrijpt wat ik bedoel.
Het kader is klaar om gespoten te worden; alle lijmnaden werden weggeschuurd, alle pinnetjes die dienen om kabels op aan te brengen werden weggesneden en vervangen door geboorde gaatjes waarin dunnere kabels zullen terecht komen.
Eerst wil ik wel testen of de kuip er nu mooi over past, dus schuif ik ze over de afstandhouders en breng ik de schroefjes aan. Dat lijkt allemaal te passen. Als ik de Tamiya kit vertrouwd zou hebben en ik deze aanpassingen niet zou gedaan hebben, zou ik na het spuiten en decals plaatsen een aantal onaangename verrassingen tegengekomen zijn. Niet dat dat nu niet meer mogelijk is, maar het passen van de kuip op het kader heb ik nu toch onder controle denk ik.
Aan de buitenzijde ziet de kuip met de schroefjes er ook realistisch genoeg uit. Nu kan het spuitwerk beginnen...
