Wat maakt dat je F1-fan bent voor de piloot of het team dat jouw favoriet is?

[Scapa]

Het tweede deel van mijn conclusie klopt toch wel denk ik

[FastFons]

Ik ben tegenwoordig eigenlijk niet echt meer fan van een of andere piloot of team (ik heb wel voorkeuren maar niet specifiek voor 1 team). Ik was vroeger altijd zeer hevige Senna-Fan, van 1986 (ik was toen 5 jaar ) tot het bewuste accident heb ik nauwelijks een grote prijs gemist. Daarna heb ik een hele lange tijd geen formule 1 meer gekeken en het kan me nog altijd niet boeien als in de periode voor 94.
Als ik eerlijk moet zijn supporter ik voor iedereen die Schumacher kan verslaan, want als senna fan ben ook ik eigenlijk een Schumi-hater. Zeker als mens kan ik hem niet uitstaan, alhoewel ik moet toegeven dat hij best wel een hele goede piloot is.
Mijn huidige afkeer voor Ferrari is dan ook niet ver te zoeken. Ook toen Alain Prost er reed was het zeker niet mijn favoriete team. Het meest sympathie voor Ferrari had ik zeker in het Berger-Alesi tijdperk.
Ik ben benieuwd wat het post-schumi tijdperk zal brengen (het wordt nu wel stilaan tijd dat hij gaat stoppen, we zitten al meer als 10 jaar ermee opgescheept )

FF

[Guido]

Originally posted by stijnconinx
Het tweede deel van mijn conclusie klopt toch wel denk ik

Absoluut!

[Alain]

Tja, om een héél lang verhaal kort te maken.
Mijn hart slaat rood en dat heeft alles te maken met Gilles Villeneuve. Voor mij de enigste echte racer "pur sang" . Ik blijf Ferrari supporter, ja zelfs toen Prost voor Ferrari reed en het belangrijkste is dat ze winnen, ongeacht de piloot. Na de dood van Villeneuve heb ik een voorkeur voor bepaalde rijders gehad Senna, De Angelis, Mansell ( zijn rijstijl was gewoon geweldig ), Berger, Alesi, Michael Schumacher ( hoe ie als 21 jarige snotneus 1,5 sec per ronde inliep op Mauro Baldi in de Sauber Mercedes was gewoon indrukwekkend ), Bellof ( misschien wel het grootste Duitse talent aller tijden ), Montoya ( doet me nog het meest aan GV denken ), Fisichella en Trulli.

Wat Thierry Boutsen betreft, treed ik Rrubinio volledig bij. Als F1 piloot kon ie me niet echt boeien, maar als sportscar piloot was ie super !

[pompierke]

Keke Rosberg die ooit in Zolder bij mij op post heeft gezeten toen hij had opgegeven en vooral Nigel Mansel.
Van Nigel ooit een lekkere warme tas thee gehad in de jaren 80 in Francorchamps, zijn ouders stonden toen aan de buitenkant van de source en wij stonden toen op post t.h.v. de mobilhome. Na de trainingen kwam hij de baan over naar de mobilhome en bood ons allen een tas thee wat ik een prachtig gebaar vond van hem, zijn moeder heeft ons toen die tassen thee gebracht.
het waren beide natuurlijk uitstekende piloten, die hards vond ik.
Dit waren voor mij mijn idolen.
En nu is het enkel kijken en hopen dat die Duitser niet wint.
Uitstekende piloot maar arrogant ventje.
Voor de rest geen uitgesproken favoriet meer.
pompierke

[Sennake]

Dit gaat een lang verhaal worden vrees ik. Als je het te lang vindt sla je het maar over

Waar moet ik beginnen? In 1963 (ik was toen 3 jaar) werd mijn jongste broer geboren en ook ik viel daarbij in de prijzen : van puur contentement dat hij nu 2 zonen had kocht mijn pa me een Carrera racebaan. De bijgeleverde wagens waren een rode Ferrari 156 "sharknose" en een blauwe Porsche F1. Zo werd mijn interesse voor F1 gewekt.

Maar ik had ook een Corgi Toys "racetransporter Ecurie Ecosse" gekregen met daarbij 3 Lotus-racewagens. En blijkbaar bevielen mij die het meest want ik werd een Jim Clark fan.

Dat was mijn allereerste held. Ik herinner me vaag TV-beelden van Monaco 1965, de enige GP die toendertijd live op TV uitgegeven werd (denk ik).

Toen Clark in 1968 om het leven kwam was terzelfdertijd ook de periode Jackie Ickx aangebroken. Natuurlijk werd hij mijn nieuwe favoriet en dat is hij gebleven tot hij ermee ophield in 1979. Maar ik moet wel zeggen dat mijn favoriete wagen vanaf 1972 de JPS Lotus was. Die voorliefde voor Lotus zat er nog steeds in en zal later een rode draad doorheen mijn 40 jarige carriere als F1-fan blijken te zijn. Ik ben trouwens ook op 12-13 jarige leeftijd JPS sigaretten beginnen roken, niet omdat de tabak me smaakte maar omdat de pakjes zo prachtig waren, en de sigaretten ook!

Hoe dan ook, toen Ickx ermee ophield was er een zekere Gilles Villeneuve die de hoofdrol opnam in mijn favorieten-soap. Niemand heeft ooit gereden als Gilles, hij was de man die voor het spectacel zorgde, die nooit opgaf, zelfs niet als er maar 3 wielen meer aan zijn Ferrari hingen, en het meest memorabele moment uit de ganse F1-geschiedenis zal altijd het duel om de 2e plaats blijven in de GP van Frankrijk 1979. Ik denk dat ik die laatste ronden al zo'n 100 keer gezien heb en nog steeds krijg ik rillingen als ik er opnieuw naar kijk... In die periode was ik natuurlijk meer Ferrari-fan, alhoewel ook nog steeds de Lotus van Andretti tot mijn favoriete wagens behoorde.

In 1982 kwam dan de eerste echte slag. Clark's dood had me als 8-jarige nog niet zo erg getroffen, maar toen Gilles in Zolder verongelukte ben ik een aantal jaren in een zwart gat gevallen. De rest van 1982 en 1983 konden me maar matig boeien, alhoewel Rosberg serieus zijn best deed om me te bekoren.

Maar toen kwam 1984. En dan met name Monaco. Uit het achterveld kwam de toen nog zo goed als onbekende Senna de Silva opzetten en werd Prost's voorsprong zienderogen kleiner. Bellof kon trouwens ook goed het spoor van Senna volgen die dag, ik denk dat Stefan qua talent op gelijke hoogte van Ayrton stond. Maar hij heeft het niet lang kunnen bewijzen. Ayrton wel natuurlijk. En uitgerekend Ickx, mijn vroegere held vlagde de wedstrijd een ronde te vroeg af om senna de overwinning te gunnen. Jammer, maar zoals geweten heeft Ayrton zijn schade ruimschoots ingehaald achteraf en vooral in Monaco was hij heer en meester.

En samen met Boutsen, die dan vooral mijn chauvenisme wat aanzwengelde, was Senna mijn absolute topfavoriet van 1984 (voor een gedeelte weer in de JPS Lotus tot mijn grote vreugde) tot 1994... Toen mijn tweede zware slag kwam. Weer moest ik machteloos toezien hoe mijn held op het toppunt van zijn kunnen abrupt onttrokken werd uit onze wereld. Nog groter was zo mogelijk mijn verslagenheid. Ik heb de ganse week na 1 mei verlof genomen en thuis gezeten. Alles wat met Senna te maken had op TV heb ik bekeken en opgenomen op video. Tot vandaag toe heb ik de ganse begrafenis van Ayrton integraal op video. Niet dat ik dat zo graag opnieuw bekijk want ik heb ze nooit meer herbekeken, maar gewoon als eerbetoon.

Bovendien woonde ik toen nog in Duitsland. En in die week kreeg ik langs alle kanten te horen dat "der Schumi" sowieso stukken beter was dan Senna en dat Senna eigenlijk van geluk mocht spreken dat hij de rechtstreekse confrontatie niet kunnen aangaan had. Het moge duidelijk zijn dat Schumacher, de anti-Senna, nooit mijn favoriet KON zijn : het zou als VERRAAD aanvoelen om voor hem te supporteren. Bovendien maakte Schumacher het me niet al te moeilijk door naast de piste erg arrogant over te komen, hoewel ik zijn talent als piloot niet kan ontkennen. Maar daar gaat het nu niet over.

Na Senna heeft Hill de fakkel overgenomen voor mij. Niet omdat hij zo supergoed was, maar wel omdat hij het Schumacher moeilijk kon maken. En na hem Villeneuve, van wie ik eigenljk stiekem gehoopt had dat hij in zijn vaders voetsporen zou treden, maar dat is er eigenlijk nooit van gekomen, hoewel hij wél en Gilles geen WK geworden is.

Na Villeneuve hebben Häkkinen, Raikkonen en Montoya de rol van de Schumacher-antagonist overgenomen. Maar zelfs die mannen komen nog niet aan de hielen van Gilles of Ayrton. Raikkonen en Montoya moeten misschien nog veel leren en zullen die rol misschien ooit kunnen waarmaken. Maar als ze er te lang mee wachten zal Alonso die rol opeisen, want in die jongen begin ik de spirit van Gilles en Ayrton te herkennen. Hopelijk kan hij waarmaken wat ik van hem verwacht...

[Jan]

Mijn verhaal zal een ietsje korter zijn, hoewel ik er absoluut geen moeite mee heb om ook een volledig blad te vullen, maar ik heb er nu geen zin in.
De piloot van wie ik de carrière met bijzondere aandacht en bewondering heb gevolgd is die van Niki Lauda. Vooral in kombinatie met de Ferrari 312T, een uniek piloot in een geniaal ontwerp. De manier waarop hij enkele weken na dat verschrikkelijke ongeval op de Nürburgring weer aan de start kwam. Zijn suksevolle tweede F1 loopbaan bij McLaren.
Bij ons thuis was ik trouwens niet de enige Lauda fan, mijn moeder (nu bijna 90) heeft in de periode 1975-1985 zo mogelijk nog meer GP's op TV gezien dan ik. Terwijl zij keek ging ik meestal met mijn Ferrarirode racefiets (voorzien van een achterspoiler uit de 1/12 Tamiya bouwdoos McLaren M23) wat oefenen op "achterwieldrift". Bij thuiskomst mocht zij dan het relaas van de race doen.

Over mijn andere favorieten later meer, beschouw het als een vervolgverhaal.

jan

[A.J.]

Als jonge gast was ik supporter van Ronnie Peterson. Groot was dan ook de slag toen hij in 1978 om het leven kwam in Monza. De reden dat ik hem geweldig vond was het feit dat hij altijd drifte met zijn wagen.
Na zijn dood vond ik de stijl van Alan Jones wel geweldig. Een plezante levensgenieter die via Frank Williams de kans kreeg om zich te tonen en in 1980 dan ook wereldkampioen werd.
In 1982 werd hij bij Williams opgevolgd door Keijo (Keke) Rosberg die ik nog in de Formule Super V in Zolder had zien rijden. Keke werd voor de volgende jaren mijn held.
Daarna kwam er mijn Ayrton Senna periode. In 1984 kreeg ik tijdens de banden testen in ZOlder een handtekening van hem en tevens voerden wij een gesprek. Ik als 14 jarige in gebrekkig Engels maar ook dat van Ayrton was niet zo vloeiend in die tijd. Leuke herinnering. Zeker toen hij de daaropvolgende race in Monaco de pannen van het dak reed. Ban altijd voor hem blijven supporteren tot zijn dood.
Een half jaar voor zijn dood werd Mika Hakkinen bij McLaren in dienst genomen en meteen reed de Fin zich in de kijker door voor Senna te kwalificeren. Ik werd ook zijn supporter. Het duurde wel een lange tijd voor zijn eerste echte successen maar ik bleef trouw en was dan ook in de wolken met zijn twee titels.
Toen ik Kimi Raikkonen in Francorchamps een Formule Renault Race in Francorchamps zag winnen was overtuigd dat hij een grote ging worden. Groot was dan ook mijn vreugde toen hij de opvolger werd van Mika.

Mocht ik ouder geweest zijn dan zouden deze helden vooraf gegaan zijn door :
Jochen Rindt
Jim Clark
Bruce McLaren
Stirling Moss en
Alberto Ascari.

[Rrubinio]

Originally posted by Sennake
En uitgerekend Ickx, mijn vroegere held vlagde de wedstrijd een ronde te vroeg af om senna de overwinning te gunnen.

Moet dat niet Alain Prost zijn.

[The Interceptor]

Originally posted by Rrubinio
Moet dat niet Alain Prost zijn.

Porst won de race omdat ze was vroegtijdig afgevlage en dan wordt de leider van 2 rondes eerder uitgeroepen tot winnaar he!!
Moest een ronde later zijn afgevalgd geweest, dan had Senna zijn eerste overwinning al beet!!!

[Rrubinio]

Originally posted by The Interceptor
Porst won de race omdat ze was vroegtijdig afgevlage en dan wordt de leider van 2 rondes eerder uitgeroepen tot winnaar he!!
Moest een ronde later zijn afgevalgd geweest, dan had Senna zijn eerste overwinning al beet!!!

Awel ja, het is juist daarom dat ik Sennake corrigeerde.
Zoals Guy het schrijf heeft Senna gewonnen

[Guido]

Originally posted by The Interceptor
Porst won de race omdat ze was vroegtijdig afgevlage en dan wordt de leider van 2 rondes eerder uitgeroepen tot winnaar he!!
Moest een ronde later zijn afgevalgd geweest, dan had Senna zijn eerste overwinning al beet!!!

Wat er ook van zij, maar dit heb ik toch 2 keren moeten lezen...

[BMW-Fanaat]

Ik ben fan van Williams-BMW eenderzijds omdat ze de meeste power hebben , anderzijds omdak ik verzot ben op het merk BMW en geef toe de auto voor het nieuwe seizoen is toch heel goed en het design mag er ook wezen

[Kurtrapid-DJ]

Originally posted by The Interceptor
F1, dat was er voor mij al bij vanaf men geboorte mene pa ging toen elk jaar 1 of 2 GP's zien, en de andere allemaal op TV zien.

Vanaf '92-'93 ben ik F1 zelf ook beginnen volgen, toen was ik voor den Thierry he .

Maar echt echt volgen, pas sinds de start van 't seizoen van '94, was toen net nog geen 10 jaar, en toen was Senna mijne favoriet, en dat heeft jammer genoeg niet lang geduurd ...
Toen moest ik op zoek naar ne nieuwe om voor te supporteren, en heb toen (hoe weet ik niet) gesloten om voor Senna's teamgenoot bij Williams te supporteren, dieje met zen nr. 0 toen he Den Damon dus, en vond dat wel een goede keuze, nooit aangedacht om voor iemand anders te supporteren, in zijn F1 periode, en dan in '94 is ook meteen mijn afkeer voor M. Schumacher ontstaan, logisch zeker?
Kwas echt wel een mega-Hill fan ze, ge moest eens weten hoe gelukkig ik was toen ik in 1999 in Hockenheim eindelijk een handtekening van hem wist te bemachtigen!!!!

1999 was dus zijn laatste jaar in F1, en moest dus op zoek naar iemand anders, in eerste instantie was ik van plan om voor Nick Heidfeld te supporteren, misschien wel de enige keer dat er eens een naalgenoot in de F1 rondrijdt ... Maar toen stond er in Australië plots ook ene Jenson Button aan de start en moeilijk te verwoorden, maar het deed me gewoon iets als ik die kerel zag rondrijden, en Heidfeld was dus al rap vergeten!!

En nu ben ik dus nog altijd voor den Jenson he, en dat zal ook niet veranderen tot hem der mee ophoudt normaal gezien ...
(voor de rest heb ik ook wel sympahtie voor Alonso, Montoya, Webber en Fisichella, maar dat komt allemaal nog niet in de buurt!!)


Als team krijgt meestal het team waar men favoriet bijrijdt de meeste sympathie, ene nu dit jaar BAR zeker en vast!!


Men eerste keer live F1, was Spa 1995, was toen 11 jaar, vrijdags in de regen op de tribune in Eau Rouge, onvergetelijk
Sinds 1995 elke race in spa gezien, en van 1996 tot 2001 elk naar hockemheim geweest, dan nog drie keer Nurburgring, en 2002 ook Magny Cours, om te zien wel een schoon circuit.

De meest onvergetelijke (live) F1 momenten:
1) Damon's overwinning in Spa 1998 en voor't podium nog gestaan
2) Handtekening van Damon en hij zei "Oh, you're wearing my cap ..."
3) 1999 Hochenheim, Damon zag in zen warming-up lap op zaterdag mijn vlag, en stak ff zen hand op
4) Hakkinen's inhaalactie op Schumacher door ook nog een Zonta te dubbelen op't einde van de rechte lijn in Spa in 2002
5) De race van 1999 op de Nürburgring, Diniz overkop in 1e chicane, en stuk of 6 verschillende leiders die race, door de wisselende weersomstandigheden
6) Spa 2000, Jenson constant bij de snelste in de trainingen, en 3e in de kwalif, vóór schumi

Dees verhaal lijkt hard op da van mij alleen toen hill stopte met rijden heb ik een paar jaar de formule 1 opzij laten liggen om persoonlijke redenen maar vanaf dit jaar zal ik de formule 1 terug volgen en mijne nieuwe favoriet is "Alonso" de getalenteerde spanjaard!!

[marcel]

bij mij is het allemaal begonnen met de GP van Spa 1995. toen was da de enige race op BRT (denk ik, het kan ook zijn dat het de enige race die chef-de-tv mijn broer genoeg intresseerde om te bekijken). ik zie het nog zo voor mij, schumacher die door niemand bedreigd werd, en alsmaar verder uitliep. bijna was ik nog schumacher-supporter geworden. Gelukkig was mijn moeder met haar toenmalige vriend (redelijk groten tip bij Philip Morris) live gaan zien, en bij thuiskomst hadden ze dan ook een boekske mee voor mij, met alle rijders in enzo. ik heb dan heel den avond da boekske zitten lezen, en opt einde was mijne favoriet Mikka Hakkinen (veel beter keuze dan Schumi, nee?). en dan is Kanaal 2 in 1996 begonnen met de live-uitzendingen, en ik ben blijven supporteren voor Hakkinen tot aan zijn afscheid in 2001. qua teams heb ik het altijd gehad voor mclaren én williams (vooral de Marlboro Mclarens dan, ik vind die schoner dan de West-kleuren). Tegenwoordig is Montoya mijn favoriet, ook al omdat ik hem in de tijd dat eurosport op zijn laatste benen stond qua ontvangst thuis, een paar schitterende CART-wedstrijden heb zien rijden.

trouwens: ik herinner mij nog een stukje commentaar uit die eerste wedstrijd, toen door een vrouw en haar mannelijke co-commentator: het kwam erop neer dat zij de namen van de piloten moest opzoeken aan de hand van hun nummer, en dat het daardoor kwam dat ze soms niet meteen doorhad wie ze nu eigenlijk in beeld hadden. waarop ze dus dus zegt dat haar co de nummers wel vanbuiten kent, met reactie: "ik zie het aan de helmen". in die tijd stond ik er niet bij stil, maar moest het nu gebeuren, zou je overal horen dat het "commentaar niet is wat het zou moeten zijn"